Historia wojen pisana jest zazwyczaj przaśnym językiem statystyk, danych osobowych, dat potyczek i wielkich bitew, typów maszyn i biografiami zwycięskich dowódców.

Zostałem zapytany o to, czy ktoś kiedyś zajmował się wojną widzianą od strony kuchni. I wybaczcie, drogie Czytelniczki spod znaku feminizmu – nie, nie chodzi tu o typowo „kobiece” pojmowanie świata – mężczyźni idą na wojnę, a wy pieczecie im ciastka... Nie, chodziło o to, że skoro zajmuję się historią wojskowości i podobno nieźle gotuję, to może by pasowało połączyć te dwie, jakże łączące się ze sobą, kwestie. Historia wojen widziana nie przez pryzmat chłopięcych wyobrażeń, czy chłodnego oka historycznych wywodów...

Historia wybranych –o, tak lepiej – wojen, przedstawiona nieco inaczej, bo można wymieszać ze sobą dane i statystyki z wspomnieniami, raportami bojowymi, relacjami pisanymi bezpośrednio po walce i przepisami kulinarnymi tak, by otrzymać ten nie zawsze znany obraz wojny – widzianej znad stołu, paczki przesłanej rekonwalescentowi czy wreszcie, tego chyba najprawdziwszego głodu. Głodu, który jest najlepszą z przypraw, który doskwierał w okopach, który zaglądał oczyma wychudłej śmierci w obozach jenieckich czy podczas oblężeń.

Wstęp

Wstęp. Taki na drugie danie…

Rozdział 1. Wojna i jedzenie – wykład chronologiczny (miejscami)

Rozdział 2. W kolejce i z tacką – wojna z perspektywy kasyna, kantyny, stołówki

Rozdział 3. Gulaschkanone i żelazne porcje – obiad na pierwszej linii

Rozdział 4. „Cicha noc…” – gdy milkną na chwilę wystrzały

Rozdział 5. Małpy, szczury, trociny, deszczówka... – głód i pragnienie

Rozdział 6. Gdzie papierosy i chleb były walutą – obozy jenieckie, kocentracyjne, zesłania

Rozdział 7. Bo wojenny świat na trzeźwo jest nie do przyjęcia... – alkohol

Rozdział 8. Wojenna kuchnia z piekła rodem – antropofagia

Rozdział 9. „Teraz jest wojna...” – pod okupacją Rozdział 10. Bo nie zna życia, kto nie jadał w marynarce

Rozdział 11. Przepisy kuchni wojskowej