Nie wiem, dlaczego ktokolwiek miałby zaliczać tę książkę do gatunku sci-fi, dla mnie to raczej bełkotanie w stylu fantasy.
Zupełnie niepotrzebny jest ten bełkotliwy język, jak u schizofrenika i utrudnia on wejście czytelnika w fabułę tej książki: neologizmy znajdują wytłumaczenie dopiero, gdy jesteśmy gdzieś w środku czytania. Wtedy albo trzeba zacząć od nowa, albo mieć dobrą pamięć wsteczną, żeby poukładać sobie wszystko w detalach.
Jakiś pomysł to jest, tylko dla mnie mało atrakcyjny, a ponadto pełno w tej książce sprzeczności.
Najatrakcyjniejszy jest pomysł „adiunkcji” i związane z nim opisy działań głównego bohatera, ale to i tak zmarnowany potencjał.
Najsłabszym chyba elementem jest motywacja działań tamtej cywilizacji: bo niby dlaczego miałaby ona dążyć do tego, co mamy w finale? Nie bardzo też wiadomo, po co tamci ludzie mieliby konkurować ze sobą metodą odcinania sobie głów, które i tak odrastają. Wytłumaczenia autora są mało przekonywujące. Nie wiadomo też, jakim cudem jakaś cywilizacja odległa „o setki wszechświatów” składa się z LUDZI, tak, z LUDZI, z którymi można przyjemnie kopulować. Jeszcze tego tylko brakowało, żeby wszyscy tam mówili po angielsku, jak w hollywoodzkich gniotach. Nie wiadomo też dlaczego lekarz miałby zostać ukarany za uratowanie czyjegoś życia, tym bardziej, że dzisiejszy świat jest raczej hurra-aborcyjny, niż restrykcyjny, a wizjoner powinien się takiego stanu rzeczy w przyszłości - marksistowskiej ludzkości - spodziewać.
Jeśli autor miał zamiar użyć tej historii, jako pewnego rodzaju paraboli, a nie historii opowiadanej na serio, to lepiej byłoby, gdyby poszedł śladem Stanisława Lema, który też niby tworzył neologizmy, tyle że były one jednak tak skonstruowane, że każdy czytający od razu wiedział, o co chodzi, dzięki czemu nie dostawało się książki bełkotliwej w formie, do której byłby potrzebny słowniczek wyrazów bezsensownych.
Można przeczytać, ale mnie ta książka nie powala.

Nie wiem, dlaczego ktokolwiek miałby zaliczać tę książkę do gatunku sci-fi, dla mnie to raczej bełkotanie w stylu fantasy.
Zupełnie niepotrzebny jest ten bełkotliwy język, jak u schizofrenika i utrudnia on wejście czytelnika w fabułę tej książki: neologizmy znajdują wytłumaczenie dopiero, gdy jesteśmy gdzieś w środku czytania. Wtedy albo trzeba zacząć od nowa, albo mieć...