Nie należę do osób praktykujących, ale uważam siebie za wierzącą. Jestem antyklerykałem, o. Tę książkę dostałam od rodziny, która próbuje mnie nawrócić na łono kościoła, ponieważ według nich nie ma czegoś takiego jak wierzący niepraktykujący. Dla nich nie można być wierzącym poza kościołem. Jednak ta pozycja była chyba ich największym błędem jaki mogli mi podarować. Czytałam "Chatę" i nią byłam zachwycona. Ona skłoniła mnie do wielu przemyśleń. Podobnie z "Dowodem". Czytając tę książkę, robiłam coraz większe oczy z szoku. To co przeszedł i wciąż przechodzi o. James jest na pewno ciężkie oraz bolesne. Jednak sposób w jaki opisuje pielęgniarki każdego szpitala, w którym przebywa, jak na kapłana, który rozmawiał z Bogiem, który "widział wieczność" pozostawia wiele do życzenia. Szczerze wątpię, by personel specjalnie rzucał nim o łóżko. Proszę sobie wyobrazić jednak dwie kobiety dźwigające zapewne około 65 kg mężczyznę, którego ciało nijak nie współpracuje, ponieważ jest sparaliżowane. Według mnie książka jest słaba. Autor cały czas mówi o sobie, sugeruje, że tatuaże i piercing to powiązanie z diabłem... Uważam, że zbytnio generalizuje. Książka naprawdę mi się nie podoba, co widać jak po tym jak długa jest ta opinia. Może by zyskała gdyby napisano ją ambitniejszym językiem, niestety stylistyka również pozostawia wiele do życzenia.
Zaznaczę jednak, że bardzo mi się podobają cytaty z Pisma Świętego. Niesamowicie dopełniają treść książki i dużo ze sobą wnoszą.

Nie należę do osób praktykujących, ale uważam siebie za wierzącą. Jestem antyklerykałem, o. Tę książkę dostałam od rodziny, która próbuje mnie nawrócić na łono kościoła, ponieważ według nich nie ma czegoś takiego jak wierzący niepraktykujący. Dla nich nie można być wierzącym poza kościołem. Jednak ta pozycja była chyba ich największym błędem jaki mogli mi podarować....