Czy powrót do książki poznanej ponad 35 lat temu to dobry pomysł?
Zasłuchiwałam się w kolejnych odcinkach wieczornej audycji Radio dzieciom. Sięgnęłam później po książkę z bibliotecznej półki. I znów się zachwyciłam.
A że postanowiałm, że w domowej biblioteczce staną książki, które są dla mnie w jakiś sposób ważne, więc i piękne wydanie (twarda okładka, miły w dotyku papier, szycie, ilustracje Zbigniewa Lengrena) trafiło do kolekcji. I z ciekawością przeczytałam o przygodach Dory i Flory.

Ta książka, napisana przed 78 laty, mogłaby mieć obecnie wielu przeciwników: na stronach wycztami, że lanie to sprawiedliwa kara, lanie to skuteczna prewencja. Ale znajdziemy w niej jakże aktualne elementy:
- więcej można się nauczyć obserwując przyrodę, poznając zwierzęta niż słuchając guwernantki - panny Rozumek;
- dziewczynki, które wbrew woli rodziców dochodzą do wniosku, że "A ja lubię sama myśleć za siebie i samej siebie słuchać";
- są przyjaciele, którzy stwierdzają "Cieszę się, że nie jestem istotą ludzką - wtrąciłą Puma. - Bo jak można być szczęśliwie, gdy ma się głowę nabitą różnymi przekonaniami";
- jest i wiedźma, której słowa miło wziąć ze sobą w podróż na cały nowy 2022:
"Nad twymi oczami, pod twymi włosami
(Pamiętaj: nie wróci, co minie)
Jest taki zakątek, gdzie mieszka rozsądek,
A w głowie masz mózg, a nie dynię!"

Czy powrót do książki poznanej ponad 35 lat temu to dobry pomysł?
Zasłuchiwałam się w kolejnych odcinkach wieczornej audycji Radio dzieciom. Sięgnęłam później po książkę z bibliotecznej półki. I znów się zachwyciłam.
A że postanowiałm, że w domowej biblioteczce staną książki, które są dla mnie w jakiś sposób ważne, więc i piękne wydanie (twarda okładka, miły w dotyku...