Przyznam się na samym początku, że książka trafiła do mnie tylko dlatego, że znalazła się w spisie obowiązkowych lektur na moich studiach. Wątpię, żebym sam ją w innym wypadku przeczytał, bo nie ukrywam, że nie jestem fanem tematyki kresów wschodnich Polski. Podzielam opinię innym i tak, żeby "Ukraiński kochanek" zaczął kolokwialnie wciągać, trzeba zacząć go czytać. Może stanowić wyzwanie z powodu pół tysiąca stron, między którymi opowiadane historię Stanisława Srokorskiego są żmudnie długotrwałe. Lecz czego możemy się spodziewać po grubym tomisku? Akcja nie zmienia się z minuty na minutę, a część taka jak zima i okres studiów tytułowej bohaterki - Kasi są przedstawione podobnie do pamiętnika. Faktem są miłosne perypetie młodej bohaterki z wykładowcą uczelnianym. Nie jest, żeby odebrali państwo to jako spoiler. Warto jest nadmienić, choćby dla zwiększenia zainteresowania pozycją, że owym wykładowcą jest nie kto inny, a sam Bruno Schulz, autor m.in. "Sklepów cynamonowych". Wielkim kopniakiem dla czytelnika będzie też granica wiekowa Kasi, na niewystarczającym jeszcze poziomie. Zostawiam państwa z myślą. Czy Schulzowi udało się jednak przeskoczyć poprzeczkę?

Przyznam się na samym początku, że książka trafiła do mnie tylko dlatego, że znalazła się w spisie obowiązkowych lektur na moich studiach. Wątpię, żebym sam ją w innym wypadku przeczytał, bo nie ukrywam, że nie jestem fanem tematyki kresów wschodnich Polski. Podzielam opinię innym i tak, żeby "Ukraiński kochanek" zaczął kolokwialnie wciągać, trzeba zacząć go czytać. Może...