'Zapytaj mnie znowu.
Zapytaj, jak sobie radzę.
Po prostu zapytaj.
Powiem.'

16-letnia Lily znajduje swoją siostrę Alice w kałuży krwi po próbie samobójczej. Po 2 miesiącach w ośrodku psychiatrycznym Alice wraca do domu. Po takim opisie myślałam, że książka będzie właśnie o Alice. 'Na szczęście' nie. Książka jest o Lily. O Lily, która:

- próbuje odzyskać swoją dawną siostrę,
- boi się, że sama popada w obłęd,
- ma pełno potworów w głowie,
- jest uzależniona od drapania się do krwi,
- zakochuje się w chłopaku, który też jest po próbie samobójczej.

To tak w wielkim skrócie. Książka jest genialna!! O depresji, o byciu przytłoczonym, o myślach samobójczych, o poczuciu bycia nieistotnym, nieważnym, niewysłuchanym.... Oryczałam się jak głupia. W całym swoim życiu płakałam tak tylko na 1 książce ('Promyczek'). Teraz jest ten drugi raz. Ostatnie 100 stron zniszczyły mnie psychicznie, długi czas zajęło mi przetrawienie tej historii. Jest wspaniała! <3

Na uwagę zasługuje również sposób napisania tej książki. Dosłownie siedzimy Lily w głowie. Wielkimi literami wyróżnione są słowa, które mówią do niej, jej wewnętrzne potwory. Pełno jest tutaj również zdań przekreślonych, które chciała wypowiedzieć na głos, ale nie powiedziała.... Rozwaliło mnie to na łopatki, bo takie to....prawdziwe. Ile rzeczy chcemy powiedzieć, ale ich nie mówimy....

ok, wzruszam się na samo wspomnienie tej książki, więc już kończę.

Jest cudowna!!! Czytajcie!!!!

'Zapytaj mnie znowu.
Zapytaj, jak sobie radzę.
Po prostu zapytaj.
Powiem.'

16-letnia Lily znajduje swoją siostrę Alice w kałuży krwi po próbie samobójczej. Po 2 miesiącach w ośrodku psychiatrycznym Alice wraca do domu. Po takim opisie myślałam, że książka będzie właśnie o Alice. 'Na szczęście' nie. Książka jest o Lily. O Lily, która:

- próbuje odzyskać swoją dawną...