Właściwie mogłabym powtórzyć co do słowa zachwyty nad poprzednią książką autorki - „Sztuka prowokowania”, bo już tamten tytuł pokazał mi, kompletnej laiczce, jakie ciekawe rzeczy stoją za słynnymi dziełami.

Tymczasem skupmy się na fantazjowaniu. Kto jak kto, ale malarze_ki zdecydowanie w fantazję potrafią. W nowym zbiorze esejów Marta Motyl omawia między innymi niesamowity „Ogród rozkoszy ziemskich” Boscha. Wcale się nie dziwię, że to właśnie jego fragment znalazł się na okładce i rozpoczyna książkę, bo to dzieło fantazją stoi!

Mnie najbardziej zachwycił esej o dziele Arcimboldo „Rudolf II jako Wertumnus”, bo pomysł na portret człowieka złożony z namalowanych i odpowiednio ułożonych warzyw, owoców i kwiatów jest tak wspaniale szalony 💙 No i autorka przeciekawie opowiada o autorze, jego losach i samym obrazie oczywiście.

Rozdziałów jest 8. Zaczyna się barwnie od Boscha, a kończy nieco przerażającym dziełem Beksińskiego, które po przeczytaniu eseju staje się bardziej fascynujące niż przerażajace. Marta Motyl ma świetny styl opowieści, a jej książki totalnie nadają się dla laików, którzy sztuki nie ogarniają (jak ja), ale chętnie sobie tę wiedzę poszerzą.

Właściwie mogłabym powtórzyć co do słowa zachwyty nad poprzednią książką autorki - „Sztuka prowokowania”, bo już tamten tytuł pokazał mi, kompletnej laiczce, jakie ciekawe rzeczy stoją za słynnymi dziełami.

Tymczasem skupmy się na fantazjowaniu. Kto jak kto, ale malarze_ki zdecydowanie w fantazję potrafią. W nowym zbiorze esejów Marta Motyl omawia między innymi niesamowity...