Może w replice do poprzedniej oceny Pana Mateusza - Sloterdijk nie jest takim utopistą, żeby konflikt między "wolnością aspołeczną" Rousseau, a stresem rzeczywistości rozwiązać prostym altruizmem.
Wydaje mi się, że wykorzystuje on fakt, że wolność z piątej przechadzki Rousseau jest zupełnie bezpredykatowa, jest zupełnie niczym (co znajduje zwieńczenie w Eleutherii Becketta).
Odpowiedź jaką stara sie sugerować Sloterdijk - wolność zaangażowana oparta na greckim "Thymos" (Ale co ciekawe, a czego autor explicite nie przywołuje, też chociażby tego jak "libertas" definiował św. Izydor z Sewilli i wczesnośredniowiecze chrześcijaństwo) odwołuje się do altruizmu oraz szczordobliwości, ale też do niepospolitości, do buntu wobec tego co najbardziej i proste i niewymagające, oraz odrzucenie tyranii "najbardziej prawdopodobnego". To jest znacząca różnica w stosunku do jakiejś mżonki o wyczarowaniu altuizmu, szczególnie jeśli czytać tę pracę całościowo z jego projektami Antropotechnicznymi, wtedy dopiero ten esej jawi się jako część większego projektu.
Ciekawy (jak zwykle) głos Sloterdijka.

Może w replice do poprzedniej oceny Pana Mateusza - Sloterdijk nie jest takim utopistą, żeby konflikt między "wolnością aspołeczną" Rousseau, a stresem rzeczywistości rozwiązać prostym altruizmem.
Wydaje mi się, że wykorzystuje on fakt, że wolność z piątej przechadzki Rousseau jest zupełnie bezpredykatowa, jest zupełnie niczym (co znajduje zwieńczenie w Eleutherii...