Od końca kwietnia zaczytuję się w prawdziwych perełkach, jakie Fundacja Festina Lente udostępnia na chmuraczytania.pl. Gdyby nie pandemia, pewnie nie odwiedziłabym tej strony i chociaż korzystam już z biblioteki, pozostaję wierna tym opowiadaniom, bo widzę, że mimo solidnej edukacji humanistycznej, jaką zdobywałam od liceum, wiele z klasycznej literatury mi umknęło.

Wczoraj uwagę moją przykuł utwór o znamiennym tytule "Straszny czwartek w domu pastora". Spodziewałam się więc sensacji albo tragedii, w każdym razie dużych emocji. Nie zawiodłam się. Pochłonęłam ten utwór niemal na jednym oddechu.

W 1935 roku, w popularnej gazecie, autor Karol Ludwik Koniński (1891-1943), przeczytał notatkę o łańcuchu tragicznych wydarzeń w pewnej francuskiej rodzinie. Na kanwie tego artykułu powstało opowiadanie, które miało pierwodruk w 1939, w czasopiśmie „Ateneum”, zaś w wydaniu książkowym ukazało się w 1955.

„ … kto padł ofiarą katastrofy przypadkowej, jest najsamotniejszy z samotnych. Opuszcza go nawet piękno.”

Wrzesień 1912 roku, dom pastora Hubina w Przygórzu, na terenie Sudetów. Czujemy sielską atmosferę prowincji, podziwiamy wspaniale opisane krajobrazy i przyrodę, z przyjemnością podglądamy monotonne, ale niczym dotąd nie zachwiane życie rodzinne pastora, którego Bóg obdarzył dobrą żoną i trojgiem udanych dzieci. Nic tam nie ma, niemal żadnej rysy, pomijając rozterki uczuciowe najstarszej córki i niezbyt chętne bratanie się pastorowej z prostym okolicznym ludem. A jednak...Godzina 10 rano, w czwartek, 22 września 1912 roku niszczy niemal wszystko, co pastor otrzymał od losu. Czyżby Bóg poddał go tak okrutnej próbie, jak ongiś biblijnego Hioba?

Doskonale napisane opowiadanie. Splot wszystkich okoliczności okropnych wypadków jest skrupulatnie odtworzony co do minuty, z perspektywy kilku osób, akcja pędzi coraz szybciej wprost ku katastrofie i nie pozwala się oderwać od lektury.. I ten fantastyczny klimat dawnej prowincji.. Gorąco polecam.

Dzisiaj zaczytam się w drugiej części opowiadania "Dalsze losy pastora Hubiny".

Od końca kwietnia zaczytuję się w prawdziwych perełkach, jakie Fundacja Festina Lente udostępnia na chmuraczytania.pl. Gdyby nie pandemia, pewnie nie odwiedziłabym tej strony i chociaż korzystam już z biblioteki, pozostaję wierna tym opowiadaniom, bo widzę, że mimo solidnej edukacji humanistycznej, jaką zdobywałam od liceum, wiele z klasycznej literatury mi...