Nie wiem jak wy, ale uważam, że chyba jedynie wśród pisarzy konserwatywno – prawicowych można trafić na kogoś, kto szanuje swój rozum i jednocześnie tego rozumu używa. To tacy autorzy, którzy opisując cokolwiek opierają się na zwykłej logice i zwykłym zdrowym rozsądku. Dzięki temu mają możność opisania ludzi i zdarzeń takimi jakie są, a nie takimi jakie miały by być w ich mniemaniu (co u lewaków jest normą).

Kimś takim jest Adam Krzyżanowski, i książka „Raj doczesny komunistów. Dzieje Rosji w XX wieku” wydana przez krakowskie „Acana”. Takich książek na pewno nie czytają ci pożyteczni idioci dla których socjalizm może być „naukowy”. Dla takich właśnie „pożytecznych” nigdy nie było komunizmu, był za to socjalizm (niektórzy uważają, że z „ludzką twarzą”).

Krzyżanowski pisał swoją książkę w domowym zaciszu, bez dostępu do Internetu i innych nośników informacji. Wystarczył mu rozum i książki z bibliotek krakowskich. Takiej wiwisekcji myśli Marksa, Engelsa i Lenina ze świecą szukać w innych opracowaniach. Już taki fakt jak określenie jednego z podrozdziałów „ZSRR: Związek Socjalistycznych Republik radzieckich – cztery fałszywe szyldy” otwiera oczy na oczywistość do tej pory niezauważalną. A tymczasem bolszewicy stworzyli ustrój wysoce centralistyczny (z nie związkowy/federacyjny). Ziścili kapitalizm państwowy pod firmą socjalizmu (miejsce kapitalistycznych sprzedawców zastąpili państwowi urzędnicy z monopolem na wszystko). Władcy ZSRS nie tytułowali się carami ale sprawowali władze najbardziej despotyczną w dziejach, ukrywali swoje osobiste dyktatury pod płaszczykiem „dyktatury proletariatu” (gdzie tu republika?).

Bolszewicy nawali swój kraj „sowieckim” a rady (sowiety) ich państwa zawsze głosowały posłusznie i jednomyślnie. Nie było tam ani mniejszości ani większości. ZSRS nie rządził proletariat/robotnicy ani partia – rządziła biurokracja w oparciu o aparat przymusu (NKWD etc). Krzyżanowski udowadnia bezsens ideologii marksistowskiej w każdej formie, i w odniesieniu do każdego elementu życia czy to politycznego czy to gospodarczego. Autor opisuje stosy kłamstw komunistycznych, a ujawnia te kłamstwa opierając się nawet na oficjalnych danych publikowanych przez komunistów. Zgodnie z maksymą Stanisława Anioła z „Alternatyw” że „mądremu wystarczą dwa słowa a głupiemu to i referatu mało”.

Z „Raju….” dowiedzieć się można o moralności bolszewików, o „prawdomówności” rewolucyjnej, o dialektycznym pojmowaniu świata (czyli o wielkim kłamstwie), o bolszewickim żargonie politycznym, o umysłowości Marksa i Engelsa i ich pseudonaukowych teoriach (nie mających żadnych podstaw w życiu). Polak jednak potrafi. Gdyby tego typu książki były bardziej reklamowane, od dawna „pożytecznych idiotów” byłoby mniej.

Żeby poznać prawdę o komunizmie, trzeba by pożyć w tym ustroju lub poczytać parę książek. Na pewno można poznać po przeczytaniu jednej - konkretnie „Raju doczesnego komunistów” Krzyżanowskiego. Książka pełna, konkretna i arcyciekawa, mimo upływu tylu lat od napisania, nic ni tracąca ze swej wartości. A trzeba dodać, że wydanie Arcan (2008 rok), jest pierwszą publikacją tej książki w ogóle. Nic tylko czytać.

Nie wiem jak wy, ale uważam, że chyba jedynie wśród pisarzy konserwatywno – prawicowych można trafić na kogoś, kto szanuje swój rozum i jednocześnie tego rozumu używa. To tacy autorzy, którzy opisując cokolwiek opierają się na zwykłej logice i zwykłym zdrowym rozsądku. Dzięki temu mają możność opisania ludzi i zdarzeń takimi jakie są, a nie takimi jakie miały by być w ich...