Sara prowadzi terapię dla trudnej młodzieży, a jej mąż Sigurd jest architektem. Mieszkają w starym domu, który remontują własnymi siłami. Na razie wygląda, jak jeden wielki plac budowy. Pewnego ranka Sigurd wyjechał z przyjaciółmi w góry, ale oni dzwonią do Sary, że nie dotarł na miejsce. Początkowa złość na męża przeradza się w strach, że stało się coś złego. Przedmioty w domu zmieniają miejsce, słychać kroki na strychu...co się dzieje w domu i w życiu Sary?
Strasznie byłam zaintrygowana opisem fabuły. Ale to już druga książka w tym miesiącu...ba! W tym tygodniu nawet, której nie doczytałam do końca. Z 350 stron przebrnęłam przez 200 i rzuciłam w kąt. Jedynie zagadka tego domu trzymała mnie przy lekturze. Jednak rozwlekłe przemyślenia życiowe głównej bohaterki skutecznie zabiły we mnie ciekawość. No nie dało się tego czytać 🫣 To było tak ciekawe, jak oglądanie wyścigu ślimaków. Idziesz do kuchni, robisz sobie kawę, gotujesz obiad z trzech dań, nastawiasz pranie, a one nawet nie ruszyły z bloków startowych. Z tą książką było tak samo. Doszłam do wniosku, że szkoda się katować.
Ocena: 1/10

Sara prowadzi terapię dla trudnej młodzieży, a jej mąż Sigurd jest architektem. Mieszkają w starym domu, który remontują własnymi siłami. Na razie wygląda, jak jeden wielki plac budowy. Pewnego ranka Sigurd wyjechał z przyjaciółmi w góry, ale oni dzwonią do Sary, że nie dotarł na miejsce. Początkowa złość na męża przeradza się w strach, że stało się coś złego. Przedmioty w...