Przeciwko tej książce przemawia praktycznie wszystko.
Autorką jest Niemka, do tego raczej zapomniana (przynajmniej poza obszarem niemieckojęzycznym, a może i tam też). Książka wyszła dawno temu, w serii zapomnianej dawno temu, a i wówczas uważanej za grupującą literaturę średnich lotów. Słowem – zakurzony ruoieć ze strychu.
No to poczytajcie, a zobaczycie! Rzecz dzieje się w Kolumbii, bardzo barwnie zresztą przedstawionej, kanwą powieści jest przestępstwo (zatem niby-kryminał), a zamiarem pisarki jest rozbawienie publiczności czytającej, przy czym rozbawienie inteligentne, mądre (a to nie to samo) i pouczające, w najlepszym tego słowa rozumieniu. Oto powiastka czy może przypowieść o znajdowaniu sensu życia wtedy, kiedy się go nie szuka i kiedy się myśl o jego znalezieniu porzuciło dawno temu.
Współczesne komedyjki quasi-kryminalne typu Stulatka, który ucieka z domu starców, nie dorastają Dońi Agacie nawet do pięt. Może są też dobre współczesne, jeśli tak i jeśli uda mi się je znaleźć, chętnie przeczytam.

Przeciwko tej książce przemawia praktycznie wszystko.
Autorką jest Niemka, do tego raczej zapomniana (przynajmniej poza obszarem niemieckojęzycznym, a może i tam też). Książka wyszła dawno temu, w serii zapomnianej dawno temu, a i wówczas uważanej za grupującą literaturę średnich lotów. Słowem – zakurzony ruoieć ze strychu.
No to poczytajcie, a zobaczycie! Rzecz dzieje się...