"Nowe wychowanie seksualne" to cenny poradnik. Jego Autorka w przystępny sposób wyjaśnia, że seksualność nie jest jakimś oderwanym aspektem naszego życia.
Przez całą książkę przewija się przesłanie, że sytuacje w życiu najczęściej nie są czarnno-białe.
Najważniejsze, by rodzice, dorośli umieli słuchać, również niewerbalnych komunikatów dziecka. By byli obecni.

Zostały tu poruszone również liczne inne kwestie: jak waga poczucia wartości dziecka, odrzucenia przymusu, wychowania poprzez przykład i budowania głębokich relacji.
A także sprawa bezpieczeństwa i granic .
Bardzo słusznie Autorka podkreśla, że dzieci potrzebują najpierw właśnie na rodzicach przetrenować strategie bronienia swoich granic. I tutaj niestety natrafiam na poważną lukę.

Jako naruszanie granic Autorka wymienia bicie dzieci "także po pupie".
Ten problem jest najczęściej omijany i to szerokim łukiem.
We wcześniejszych rozdziałach czytamy, że nikt nie ma prawa dotykać dziecka nigdzie, a zwłaszcza tam gdzie nosi bieliznę.
A pupa znajduje się pod bielizną, jest miejscem intymnym. W naszym społeczeństwie bicie właśnie po pupie wsiąkło w ludzkie umysły tak głęboko, ludzie tak do tego przywykli, że stracili zdolność widzenia obiektywnie.

Bo obiektywnie dawanie klapsów jest naruszeniem intymnych granic. Każdego. Nie tylko dorosłej kobiety, 16-latki, ale tak samo dziecka.
Dzieci nie są innymi ludźmi, nie są aseksualne.
Kilka stron dalej czytamy, że gdy nauczyciel klepie po pupie uczennice to jest to przemoc seksualna.
A rodzic?

Świat nie jest czarno-biały, i większość rodziców nie ma świadomości, że przekracza w ten sposób granice dziecka. Są też tacy, którzy wiedzą i tacy, którzy to wypierają.

To jest temat, o którym powinniśmy przestać milczeć.
By kolejne pokolenia miały więcej szacunku dla intymności innych i samych siebie.

"Nowe wychowanie seksualne" to cenny poradnik. Jego Autorka w przystępny sposób wyjaśnia, że seksualność nie jest jakimś oderwanym aspektem naszego życia.
Przez całą książkę przewija się przesłanie, że sytuacje w życiu najczęściej nie są czarnno-białe.
Najważniejsze, by rodzice, dorośli umieli słuchać, również niewerbalnych komunikatów dziecka. By byli obecni.

Zostały tu...