Generalnie gniotem ostatnich prawie dwóch miesięcy była broszurka, bo czegoś, co nie ma marnych dwustu stron, a aspiruje do miana ksiązki historycznej, nazwać się książką nie da, to znaczy „Chiny-Japonia: nowe oblicze starej tradycji” Wowczuka. Nie, żebym była przesadnie zadufana w sobie, ale taką… książkę na takim… poziomie potrafiłabym napisać sama, skoro historie Chin i Japonii rzadko kiedy liczą mniej niż… czterysta stron a i tak autorzy zaznaczają… że nie jest to temat wyczerpany, a Wowczuk sprawia takie wrażenie… jakby przepisał podręcznik do historii do… gimnazjum. Nie ubliżając gimnazjalistom. Zastanawiam się… po co autor zabrał się za pisanie książki teoretycznie naukowej, skoro… nie radzi sobie z nazwami własnymi, a o transkrypcjach nigdy chyba nie słyszał, a jako prostego czytelnika szczególnie doprowadziła mnie do szału jego… mania stawiania wszędzie… wielokropków, jakby był to… jedyny znak interpunkcyjny. Na jednej stronie formaty A5 naliczyłam ich osiem. Niejedna autorka ficków nie osiąga takich rezultatów.

Generalnie gniotem ostatnich prawie dwóch miesięcy była broszurka, bo czegoś, co nie ma marnych dwustu stron, a aspiruje do miana ksiązki historycznej, nazwać się książką nie da, to znaczy „Chiny-Japonia: nowe oblicze starej tradycji” Wowczuka. Nie, żebym była przesadnie zadufana w sobie, ale taką… książkę na takim… poziomie potrafiłabym napisać sama, skoro historie Chin i...