Polemika dwóch wybitnych współczesnych filozofów zajmujących się konfliktem religii i nauki. Szkoda tylko, że jakościowo nie jest to najwyższa półka filozoficznej dyskusji. Teista Plantinga gubi się we własnych rozważaniach, podaje liczne argumenty nieprzedstawiające wartości filozoficznej i unika odpowiedzi na zadane przez Dennetta pytania. Natomiast Dennett, choć argumentuje klarownie i logicznie, skupia się na pluciu jadem i ośmieszaniu przekonań teistów. Szkoda, bo choć jest to zabawne i trafnie przedstawione, proponowana przez niego argumentacja wiele na tym traci. Na plus wstęp od polskich tłumaczy, który, choć zdradza nieco treść dysputy, fajnie wprowadza w temat. Moim zdaniem po drobnych korektach wydawca powinien był podzielić go na dwie części. Pierwsza cząstka treściowa przez właściwym dialogiem filozofów służyłaby za wprowadzenie, a druga na końcu książki spełniałaby funkcję swoistego podsumowania.

A tak na marginesie - jeżeli Plantinga jest jednym z najwybitniejszych współczesnych zwolenników popierających teizm, to słabo. Dyskusję zdecydowanie wygrywa tutaj ateizm - w wielu momentach po prostu śmiałem się na głos z nietrafionych argumentów Plantingi.

Polemika dwóch wybitnych współczesnych filozofów zajmujących się konfliktem religii i nauki. Szkoda tylko, że jakościowo nie jest to najwyższa półka filozoficznej dyskusji. Teista Plantinga gubi się we własnych rozważaniach, podaje liczne argumenty nieprzedstawiające wartości filozoficznej i unika odpowiedzi na zadane przez Dennetta pytania. Natomiast Dennett, choć...