To nie jest tylko chwytliwy tytuł, ani mająca przyciągnąć wzrok i skupić na sobie uwagę, dłużej niż przez pięć sekund, okładka. Ta książka faktycznie nakręca!

Będziesz wolał siedzieć w bałaganie z bzyczącą koło ucha muchą, której nawet nie zauważysz. Obiad Ci wystygnie, chociaż bardziej prawdopodobnym jest, że spali się wraz z całą kuchnią, kiedy Ty zapomnisz, że w ogóle miałeś w planach zjeść. Wyłączysz dźwięk w komórce, bo i tak wiesz, że nie odbierzesz telefonu. Będziesz czuł irytację, gdy niecierpiąca zwłoki potrzeba fizjologiczna zmusi Cię byś na chwilę skupił swoją uwagę na sobie. Nawet nie poczujesz, jak z drwienia z głupoty głównego bohatera, sam się nim staniesz i zaczniesz wciągać kreski białego proszku przez nos, pławić się w powierzchownych błyskotkach i łykać drogiego szampana, którego mętności nie będziesz już w stanie dostrzec. Albo raczej... nie będziesz chciał dostrzec.

Wydaje się, że Robert Rave stworzył przerysowaną i mocno przekoloryzowaną historię, chwilami nawet można odnieść wrażenie: ku przestrodze. "My, dzieci z dworca ZOO dla Piarowców". W gruncie rzeczy to jedno i to samo. Witamy w zoo, w świecie rozpasionych zwierząt na złotych łańcucach, tkwiących w klatce, zniewolonych przez niewidzialną siłę, będącą mocą potężniejszą niż Twoja własna silna wola.

Uważaj, możesz dojść do wniosku, że to wcale nie jest przesadzony obraz, a karykaturalne postaci istnieją naprawdę.

Mocny kawał męskiego spojrzenia. Nie oderwiesz się, dopóki sami Cię nie wywalą.
POLECAM WSZYSTKIMI ZMYSŁAMI. I aż się boję, że jest PRAWDZIWA...

To nie jest tylko chwytliwy tytuł, ani mająca przyciągnąć wzrok i skupić na sobie uwagę, dłużej niż przez pięć sekund, okładka. Ta książka faktycznie nakręca!

Będziesz wolał siedzieć w bałaganie z bzyczącą koło ucha muchą, której nawet nie zauważysz. Obiad Ci wystygnie, chociaż bardziej prawdopodobnym jest, że spali się wraz z całą kuchnią, kiedy Ty zapomnisz, że w ogóle...