"Może się zmieniliśmy, ale nasze serca pamiętały"

"Czasem słowa były zbędne, a gesty wyrażały wszystko to, co chcieliśmy powiedzieć"

"... złapał mnie za rękę i prowadził. Wydawało się to tak naturalne - tworzyliśmy całość, jakbyśmy nigdy nie byli osobno - 𝓳𝓪 i 𝓸𝓷. Tutaj zawsze byliśmy 𝓶𝔂"

"Jesteśmy tylko tu i teraz. Nad ranem. Zawieszeni między końcem, a początkiem kolejnego dnia"

Po przerwaniu studiów Nina decyduje się spędzić kolejny rok w domu swojego taty na wsi, którego nie odwiedzała od kilku lat. Powrót wiąże się jednak z otwarciem starych ran, które zadał jej mieszkający w pobliżu Oskar. Przed laty był jej skrywaną, pierwszą miłością i najlepszym przyjacielem, z którym każdy dzień wakacji rozpoczynała od kubka kakao z piankami, którym delektowali się przy wschodzie słońca. Dziś pamięta go jako chłopaka, który zostawił ją, gdy przechodziła trudne chwile, które opisała mu w wiadomości, na którą nigdy nie odpisał. Oskar również pamięta jak wiele znaczyła dla niego Nina w przeszłości. Teraz, kiedy rozstał się z Karoliną, ma nadzieję, że uda mu się wszystko wyjaśnić, zostawić nieporozumienia za sobą i ponownie zbliżyć się do dawnej przyjaciółki. Nie jest jednak tak łatwo zostawić wszystkie żale za sobą, zwłaszcza że przeszłość wciąż domaga się swojej uwagi

Czytanie "Nad ranem" sprawiło mi naprawdę ogromną przyjemność. Monika Sygo oczarowuje nie tylko swoim lekkim, bardzo naturalnym stylem, realizmem swojej powieści, sytuacji w niej opisanych, ale też emocjami, niedoskonałymi bohaterami i dojrzałością zarówno swojego słowa, jak i przedstawionej fabuły. "Nad ranem" to opowieść o relacji drugiej szansy, o popełnianiu błędów, wybaczaniu sobie nawzajem, jak i sobie samemu, to piękna lekcja przyjaźni, wsparcia, zaufania, wiary w siebie nawzajem. Autorka bardzo przekonująco oddała więź łącząca bohaterów, ale też niepewność Niny i Oskara wynikającą z lat rozłąki, niedomówień, które ich poróżniły, ale i głosów osób postronnych, które przyczyniły się do wzajemnych, wydawałoby się uzasadnionych żali. Bardzo ciekawym i intrygującym wątkiem był konflikt Niny, z byłą dziewczyną Oskara, Karoliną i zobowiązania chłopaka względem niej, o których nie chciał nikomu mówić. Sytuacja chłopaka podsycała napięcie między nim a Niną. Nie brakowało tu rozterek, ale i radości, czułości, romantyczności, beztroski. Bardzo dużo ciepła do tej powieści wnoszą też najbliżsi Oskara i Niny - siostry chłopaka, rodzice obojga, ich przyjaciel Szymon, czy też Hania i Daniel, którzy chodzili z Niną do szkoły. Całość wypełniają momenty wzruszeń, dobrego humoru, dojrzałości, ogromnych pokładów ciepła, które niczym kocyk otulają czytelnika, czyniąc "Nad ranem" powieścią idealną. Muszę wspomnieć też o jej pięknym wydaniu, które jest dodatkowym "umilaczem" tej wciągającej lektury. Bardzo Wam ją polecam!

"Może się zmieniliśmy, ale nasze serca pamiętały"

"Czasem słowa były zbędne, a gesty wyrażały wszystko to, co chcieliśmy powiedzieć"

"... złapał mnie za rękę i prowadził. Wydawało się to tak naturalne - tworzyliśmy całość, jakbyśmy nigdy nie byli osobno - 𝓳𝓪 i 𝓸𝓷. Tutaj zawsze byliśmy 𝓶𝔂"

"Jesteśmy tylko tu i teraz. Nad ranem. Zawieszeni między końcem, a początkiem...