Czytałam tę powieść dawno (na początku lat 90.), ale wciąż pamiętam jej treść i klimat. To pięknie i wzruszająco opowiedziana autobiograficzna saga, w której dominującą rolę odgrywają kobiety. Małe i wielkie historyczne wydarzenia oraz nasilające się w międzywojennej Polsce nastroje antysemityzmu powodują, że matki i córki muszą stać się silne, by bronić swojej rodziny i tożsamości.

Autorka wiele miejsca poświęca też pozostałym członkom rodziny, zaczynając od dzieciństwa rodziców. Opisuje codzienne życie, na które składają się radości i smutki, narodziny i śmierć oraz obyczaje, tradycje, które są kultywowane przez starsze pokolenie i do których młodzi coraz częściej odnoszą się sceptycznie, gdyż pozostają pod wpływem nowych ideologii (np. komunizmu).

Śledzi się losy tej rodziny z wielkimi emocjami, gdyż autorce udało się przedstawić je w sposób niezwykle poruszający, momentami zabawny, ale częściej wzruszający i dramatyczny.
Historia kończy się na wybuchu drugiej wojny światowej, ale dalsze koleje losów poznajemy w wielkim skrócie w epilogu. Z wielkiej krakowskiej rodziny po wojnie pozostała zaledwie garstka, po wielu nie pozostały nawet groby...

Czytałam tę powieść dawno (na początku lat 90.), ale wciąż pamiętam jej treść i klimat. To pięknie i wzruszająco opowiedziana autobiograficzna saga, w której dominującą rolę odgrywają kobiety. Małe i wielkie historyczne wydarzenia oraz nasilające się w międzywojennej Polsce nastroje antysemityzmu powodują, że matki i córki muszą stać się silne, by bronić swojej rodziny i...