Brazylijska powieść rozgrywająca się w środowisku ludności pochodzenia afrykańskiego, do której należy też jej autor. Akcja toczy się interiorze stanu Bahia, w regonie Chapada Diamantina, na terenie latyfundium, zwanym hacjendą, pośród na formalnie wolnych „kwaterników”, uprawiających cudzą ziemie.
Książka podzielona jest na trzy części, w zasadzie chronologicznie, ale z retrospekcjami w każdej z nich. Dwie pierwsze relacjonują w pierwszej osobie po kolei siostry, połączone pewnym wydarzeniem z dzieciństwa. W trzeciej narracja jest prowadzona we wszystkich możliwych formach. Pierwszej – z punktu widzenia nieziemskiej, trzeciej neutralnej (w celu wyjaśnienia części wydarzeń) jak i w drugiej, w dwóch podrozdziałach. Czas akcji można obliczyć na około czterdzieści lat i musi kończyć się w latach siedemdziesiątych, gdy ludzie oglądają już „słynne” brazylijskie telenowele używając do tego … akumulatorów (brak energii elektrycznej).
Książka napisana jest potoczystym, łatwym w lekturze stylem, z mnóstwem wydarzeń i zwrotów akcji. Znakomicie oddano styl życia czarnoskórych mieszkańców interioru, ich prace, relacje rodzinne i towarzyskie, kulinaria, sposób spędzania wolnego czasu oraz wierzenia – religia jare, będąca połączeniem katolicyzmu z religiami plemiennymi afrykańskiego pochodzenia, zaliczana do jednej z odmian afrobrazylijskich wierzeń candomble. Opis owych ekstatycznych wieczornic łączących kult świętej Barbary z boginią Iansa pokazuje, że de facto była to forma odreagowania ekonomicznego ucisku i pogardy kulturowej ze strony warstw posiadających, do tego białych. Wokół niej organizowało się życie społeczności, ze szczególnym uwzględnieniem wyłaniania liderów, praktyk okołomedycznych i parafarmaceutycznych oraz mediacji wewnątrz grupy, jak i z zarządcą.
O ile zatem kulisy powieści przyciągają egzotyczną atrakcyjnością, o tyle sama fabuła pokazuje, że ludźmi zawsze rządzą takie same uczucia i emocje, nawet jeśli są różnie wyrażane. Te same instytucje (małżeństwo, rodzina) funkcjonują tak samo,nawet bez urzędowego poświadczenia, a wśród uciśnionych potomków dawnych niewolników są także osoby agresywne i znęcające się nad słabszymi, jak również ci, którzy udzielają pomocy ofiarom, nic w zamian nie oczekując. Widać, powszechny we wszystkich kulturach szacunek do nauki i wiedzy ze strony osób, które jej nie posiadały oraz grupową solidarność.
Przeraża natomiast świadomość sytuacji prawnej środowiska bohaterów powieści. Ludzi pracujących w zamian za … prawo do zamieszkania na cudzym terenie w lepiance, do tego z obowiązkiem przekazania właścicielom części zbiorów z przydomowego ogródka, bez gwarancji pozostania, a w starości zdanych tylko na rodzinę.
Jednym słowem niezwykle ciekawa powieść, osadzona w mało znanym terenie i środowisku, a jednocześnie ciekawa i bardzo ludzka. Pewne niedostatki kompozycyjne ostatniej części (zbyt łopatologiczne wykładanie niektórych wydarzeń w stylu „kawa na ławę”) rekompensuje plastyczny z jednej, a niemal mistyczny z drugiej język dwóch pierwszych rozdziałów, oraz części ostatniego.

Brazylijska powieść rozgrywająca się w środowisku ludności pochodzenia afrykańskiego, do której należy też jej autor. Akcja toczy się interiorze stanu Bahia, w regonie Chapada Diamantina, na terenie latyfundium, zwanym hacjendą, pośród na formalnie wolnych „kwaterników”, uprawiających cudzą ziemie.
Książka podzielona jest na trzy części, w zasadzie chronologicznie, ale z...