Pozycja przedstawia 116 dni, które poprzedziło zrzut bomby atomowej na Hiroszimę. Droga, która doprowadziła do tego wydarzenia była niezwykle wyboista. Amerykańscy autorzy opowiadają te historię z kilku różnych perspektyw. Mamy więc Paula Tibbetsa, który pilotował B-29 Enola Gay i innych lotników, którzy brali udział w nalocie, mamy naukowców, w tym Roberta Oppenheimera czy Ruth Sisson, która pracowała w jednym z tajnych ośrodków i obsługiwała kalutron - maszynę, która wzbogacała uran, jest też i prezydent Harry Truman do którego należała ostateczna decyzja o użyciu bomby lub dziennikarz William Laurence, który został wytypowany do przedstawienie społeczeństwu całej opowieści. Perspektywa japońska, chociaż nieznaczna, została przedstawiona pod postacią Hideko Tamury, wówczas małej dziewczynki, która znajdowała się w Hiroszimie. Książka jest napisana w interesujący sposób, bo nie tylko przedstawia pracę naukowców, żołnierzy, polityków całej masy specjalistów od radarów, fizyki i masy innych dziedzin, ale też podejmuje temat moralnych rozterek, które trapiły osoby zaangażowane w projekt. Pojawiały się rożne plany zastępcze, od zaniechania całej operacji po zwykłą demonstrację, która miała być ostrzeżeniem dla Japończyków, która przyśpieszy ich kapitulację bez kolejnych ofiar. Interesujące są również końcowe fragmenty, gdzie autorzy przedstawiają dalsze losy bohaterów książki, ale też pokazują jak w późniejszych czasach zmieniała się optyka amerykańskiego społeczeństwa na Hiroszimę. Książka jest świetnie napisana, im bliżej do godziny zero, tym bardziej czuć narastające napięcie, ale też wątpliwości związane ze zrzutem bomby.

Pozycja przedstawia 116 dni, które poprzedziło zrzut bomby atomowej na Hiroszimę. Droga, która doprowadziła do tego wydarzenia była niezwykle wyboista. Amerykańscy autorzy opowiadają te historię z kilku różnych perspektyw. Mamy więc Paula Tibbetsa, który pilotował B-29 Enola Gay i innych lotników, którzy brali udział w nalocie, mamy naukowców, w tym Roberta Oppenheimera czy...