Na wstępie chcę ostrzec potencjalnych czytelników: jest to pozycja PSEUDONAUKOWA.

Wprawdzie sam początek zapowiadał się zachęcająco - może tylko lekko trąciło "magicznymi" wątkami (np. telepatia emocjonalna) - to już w pierwszej połowie książki mamy przedstawionych wiele historii różnych ludzi, rzeczonych hiperempatyków, oraz pociągniętych tyle wątków, iż ciężko oprzeć się wrażeniu, że de facto każdy z nas tym hiperempatykiem jest. Co za tym idzie, przez większość lektury ciężko odnieść przedstawione sytuacje do swojego życia.

W drugiej części książki autorka już nieźle odleciała :) Omawiana jest energia miejsca, pamięć wody, myśli i emocje jako enigmatycznie brzmiące wibracje, nawiązywanie dialogu ze zwierzętami i roślinami i ich emocjami. O ile część zjawisk zapewne można wyjaśnić naukowo (nie bez kozery istnieją terapie z udziałem zwierząt), o tyle w tej książce wszystko tłumaczone jest ładunkiem energetycznym, pamięcią emocjonalną i wcześniej wspomnianymi wibracjami.

Raczej unikam dawania tak skrajnych ocen, i nie sądzę, aby książka ta była szkodliwa, choć patrząc nawet po komentarzach tutaj, jeśli ludzie mylą naukę z fantastyką, jest to niepokojące... Tak czy inaczej, moja inżynierska dusza zupełnie nie rezonuje z treścią niniejszej pozycji i wpadła po tej lekturze w bardzo negatywne wibracje :)

Na wstępie chcę ostrzec potencjalnych czytelników: jest to pozycja PSEUDONAUKOWA.

Wprawdzie sam początek zapowiadał się zachęcająco - może tylko lekko trąciło "magicznymi" wątkami (np. telepatia emocjonalna) - to już w pierwszej połowie książki mamy przedstawionych wiele historii różnych ludzi, rzeczonych hiperempatyków, oraz pociągniętych tyle wątków, iż ciężko oprzeć...