Hip – hop często kojarzy nam się ze slumsami, biedą, przestępczością, narkomanią, niską kulturą. Takie spojrzenie na tę formę wyrazu utwierdzając obalił już Richard Shusterman w „Pięknej sztuce rapowania”[1]. Dostrzegł w niej coś więcej niż prostą muzykę murzyńskich dzielnic. Rapowanie pokazane z jego perspektywy to szukanie formy wyrazu muzycznego, dla którego podkład ma stanowić gama prostych dźwięków. O wartości hip-hopu decydują treści, jakie przekazują odbiorcą.
Przemysław Kaca w swojej książce zwraca uwagę na ten aspekt. Na początku wyjaśnia znaczenie muzyki w życiu i resocjalizacji jednostek i grup społecznych. Nie zabraknie w niej krótkich opisów metod terapeutycznych oraz wyjaśnienia dotyczące zaburzeń dotykających młodzież. Po opisie znaczenia roli popkultury w życiu młodych ludzi płynnie przechodzi do wskazania roli hip-hopu w budowaniu świata wartości wśród młodzieży.
Bardzo ważnym członem pracy są badania własne, które prowadzą do interesujących wniosków. Książka jest niewielka (137 str.), napisana bardzo przystępnym językiem, przez co może być czytana również przez laików. Pozycję tę polecam rodzicom nastolatków i nauczycielom. Być może stanie się ona inspiracją do prowadzenia ciekawszych dla młodzieży zajęć.

Hip – hop często kojarzy nam się ze slumsami, biedą, przestępczością, narkomanią, niską kulturą. Takie spojrzenie na tę formę wyrazu utwierdzając obalił już Richard Shusterman w „Pięknej sztuce rapowania”[1]. Dostrzegł w niej coś więcej niż prostą muzykę murzyńskich dzielnic. Rapowanie pokazane z jego perspektywy to szukanie formy wyrazu muzycznego, dla którego podkład ma...