Z przedmowy autora dowiedziałam się, że mam przed sobą monografię, która jest syntezą wiedzy zebranej z tekstów źródłowych oraz współczesnych opracowań innych autorów. A ponieważ jest to wydanie opublikowane siedem lat po wersji rosyjskojęzycznej, zostało z korzyścią dla mnie, czytelnika, uzupełnione o uwagi, sugestie i rady kolegów autora, również specjalistów zajmujących się tematyką igrzysk i walk gladiatorów.
Czekała więc na mnie pełna, profesjonalna i najbardziej aktualna wiedza na często wykorzystywany temat krwawych spektakli starożytnego Rzymu w literaturze i filmie. Mój głód wiedzy znacząco wzrósł po znanym "Galdiatorze" w reżyserii Ridleya Scotta, o którym zresztą autor również wspomina. Martwiłam się tylko jednym aspektem – sposobem i językiem przekazu. Bardzo przypominającym wykłady. Rzeczowe, konkretne, z dbałością o źródła, ściśle skupione na zagadnieniach, wypunktowane i logicznie podane według rozdziałów. Mój niepokój wzrósł, czy aby na pewno ta książka jest dla mnie, przeciętnego czytelnika, laika, ale pasjonata starożytności, gdy przeczytałam to zdanie – "Dlatego niniejsza publikacja uwzględnia munus, venatio i naumachię". Pomyślałam sobie, że łatwo nie będzie. Mało, że wykład, to jeszcze gęsto przetykany łaciną. I faktycznie – początkowe tempo czytania było powolne. Dużo nowego materiału oraz sporo obcych słów i pojęć musiałam sobie przyswoić, a co najważniejsze, dobrze zapamiętać, ponieważ raz wprowadzone, opisane i wyjaśnione przez autora były często wykorzystywane w późniejszym tekście. Zaczęłam czuć się jak student, któremu autor odkrywa nową wiedzę, z nowymi pojęciami poszerzającymi spojrzenie na fascynujący temat.
Tak, właśnie fascynujący!
Sam sobą pochłonął mnie bezgranicznie i nawet nie wiem kiedy, zaczęłam swobodnie posługiwać się nazwami łacińskimi, dostrzegać nadużycia w oglądanych filmach, poznawać znanych cesarzy rzymskich rozmiłowanych w walkach jako uczestników, jako widzów lub jako przeciwników tych krwawych spektakli. Jednak najbardziej obiektywnym testem mojej świeżo nabytej wiedzy, którą opanowałam mimowolnie, były dołączone fotografie. Jeszcze przed zerknięciem na ich opis, nie tyle wiedziałam, że przedstawia walkę gladiatorów, ile również ich rodzaj określony przez charakterystyczne uzbrojenie. Byłam pełna podziwu dla samej siebie i dla autora, który potrafił mi tę wiedzę przekazać w sposób dydaktycznie niezauważalny, a której tak bałam się na początku. Nie potraktował mnie ulgowo, ale zmusił do pracy, do kojarzenia, do porównywania tekstu z materiałem ikonograficznym, którego w tekście jest bardzo, bardzo dużo. Pomagając mi przy tym zamieszczeniem na końcu książki indeksu, słowniczka nazw łacińskich, do którego często sięgałam, tabel zestawiających porównawczo wiedzę rozproszoną w tekście oraz bibliografię źródeł i opracowań, gdybym chciała temat drążyć dalej. A wszystko to pięknie wydane – w twardej oprawie, na kredowanym papierze, z szytym trzonem.
To książka, która szanuje inteligencję czytelnika, dając szansę na jej wykorzystanie i rozwój wiedzy, łącząc w odbiorze dwie grupy czytelników – profesjonalistów i laików.
Zapewniam, że żadna z nich nie poczuje się zawiedziona.
naostrzuksiazki.pl

Z przedmowy autora dowiedziałam się, że mam przed sobą monografię, która jest syntezą wiedzy zebranej z tekstów źródłowych oraz współczesnych opracowań innych autorów. A ponieważ jest to wydanie opublikowane siedem lat po wersji rosyjskojęzycznej, zostało z korzyścią dla mnie, czytelnika, uzupełnione o uwagi, sugestie i rady kolegów autora, również specjalistów zajmujących...