Niepotrzebna kontynuacja. John Difool po raz kolejny zostaje uratowany przed upadkiem do jeziora kwasu i znowu przyjdzie mu odegrać rolę zbawcy ludzkości. Tym razem jego przeciwnikiem będzie jednak prezydent miasta-szybu chcący przerobić wszystkich ludzi na maszyny. Konstrukcja fabuły poprzedniej części wykluczała wszelkiego rodzaju ciąg dalszy i przez to podobnie jak seria „Przed Incalem”, ten komiks wydaje mi się strasznie na siłę i czuję się jakbym jadł odgrzewany kotlet. Jodorowsky powtarza tutaj samego siebie, chociaż pojawia się parę ciekawych pomysłów – na przykład Difool spotykający alternatywne wersje samego siebie. Warto wspomnieć, że tom składa się na dwie wersje tej samej historii narysowanej przez różnych rysowników – Ladroenna i Moebiusa. Ze zdziwieniem muszę przyznać, że Ladroenn wypada o wiele lepiej – jest bardziej szczegółowa staranna, ale moim zdaniem trochę mógł się bardziej postarać jeżeli chodzi o wygląd metalowych ludzi – ciężko było miejscami odróżnić kto dalej jest człowiekiem, a kto już maszyną. Pomiędzy oboma wersjami widzę też inną różnicę – w wersji z rysunkami Moebiusa przeciwnik jest o wiele bardziej wyrazisty, ma jakieś cechy charakterystyczne, poczucie humoru, podczas gdy jego odpowiednik z głównej wersji jest strasznie mdły. Ogólnie, komiks głównie dla fanów Jodorowsky’ego i uniwersum „Incala”.

Niepotrzebna kontynuacja. John Difool po raz kolejny zostaje uratowany przed upadkiem do jeziora kwasu i znowu przyjdzie mu odegrać rolę zbawcy ludzkości. Tym razem jego przeciwnikiem będzie jednak prezydent miasta-szybu chcący przerobić wszystkich ludzi na maszyny. Konstrukcja fabuły poprzedniej części wykluczała wszelkiego rodzaju ciąg dalszy i przez to podobnie jak seria...