Najnowsze artykuły
ArtykułyTo do tych pisarek należał ostatni rok. Znamy finalistki Women’s Prize for Fiction 2024
6
ArtykułyMaj 2024: zapowiedzi książkowe. Gorące premiery książek – część 1
7
Artykuły„Horror ma budzić koszmary, wciskać kolanem w błoto i pożerać światło dnia” – premiera „Grzechòta”1
Artykuły17. Nagroda Literacka Warszawy. Znamy 15 nominowanych tytułów2
Popularne wyszukiwania
- Polecamy
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
2020
2017
2015
2020Final Incal oraz Po Incalu Alexandro Jodorowsky
Czego tu nie ma: gwałcenie aniołów, rzyganie własnym zmutowanym ciałem, drzewo-matka, techno-papież, odwołania bezpośrednio biblijne i sprowadzenie wszystkiego do Adama i Ewy którzy oczywiście zaczną nową erę człowieka - trzeba im dać tylko trochę czasu na zabawę w trawie. Banalny, infantylny, bulgoczący bełkot, który w pewnym momencie już tak irytuje, że chce się samemu zmutować w galaretkę. Jodorowsky - może przez to że ma już swoje lata lub przez to że przez wszystkich jest noszony na rękach i czczony jak guru sekty seksualnej - używa sobie bez trzymanki i daje upust wszystkim swoim histeriom. Taka to jego metoda artystyczna, która zapewne miała jakiś powab kiedy był nieco młodszy. Teraz przypomina za bardzo bajania rozerotyzowanego dziadka, o którym rodzina wie, że parę razy łap nie umiał przy sobie zatrzymać (sam przyznawał, że zgwałcił aktorkę Marę Lorenzio na planie "El Topo", 30 lat później zmienił swoją relację z tego wydarzenia na "penetrację za porozumieniem" - https://www.artforum.com/news/alejandro-jodorowsky-speaks-out-after-el-museo-del-barrio-calls-off-retrospective-78538 ) . Wymyślanie, zmyślanie, straszenie, uwodzenie - to żywioł scenarzysty i autora projektu. Czuć, że czuje się tu jak ryba w wodzie, pytanie tylko czy inni chcą wchodzić z nim do tego samego stawu. Bardzo dobre rysunki José Ladrönna. Zadziwiająco okropne Moebiusa.Final Incal oraz Po Incalu Alexandro JodorowskyNiepotrzebna kontynuacja. John Difool po raz kolejny zostaje uratowany przed upadkiem do jeziora kwasu i znowu przyjdzie mu odegrać rolę zbawcy ludzkości. Tym razem jego przeciwnikiem będzie jednak prezydent miasta-szybu chcący przerobić wszystkich ludzi na maszyny. Konstrukcja fabuły poprzedniej części wykluczała wszelkiego rodzaju ciąg dalszy i przez to podobnie jak seria „Przed Incalem”, ten komiks wydaje mi się strasznie na siłę i czuję się jakbym jadł odgrzewany kotlet. Jodorowsky powtarza tutaj samego siebie, chociaż pojawia się parę ciekawych pomysłów – na przykład Difool spotykający alternatywne wersje samego siebie. Warto wspomnieć, że tom składa się na dwie wersje tej samej historii narysowanej przez różnych rysowników – Ladroenna i Moebiusa. Ze zdziwieniem muszę przyznać, że Ladroenn wypada o wiele lepiej – jest bardziej szczegółowa staranna, ale moim zdaniem trochę mógł się bardziej postarać jeżeli chodzi o wygląd metalowych ludzi – ciężko było miejscami odróżnić kto dalej jest człowiekiem, a kto już maszyną. Pomiędzy oboma wersjami widzę też inną różnicę – w wersji z rysunkami Moebiusa przeciwnik jest o wiele bardziej wyrazisty, ma jakieś cechy charakterystyczne, poczucie humoru, podczas gdy jego odpowiednik z głównej wersji jest strasznie mdły. Ogólnie, komiks głównie dla fanów Jodorowsky’ego i uniwersum „Incala”.Popularne w kategorii książek autora
Popularni autorzy
