Czwarta i chyba ostatnia część szczurów, przynajmniej tak sądzę po zakończeniu. Wydaje mi się, że jedynie chyba można by jeszcze pokazać jak wygląda reszta świata lub samej Polski poza Wrocławiem po pladze nieumarłych. W każdym razie chociaż nadal fajnie się czytało, to mam wrażenie, że ze wszystkich czterech części ta najmniej mi przypadła do gustu. Jest dobra, ale jednak poprzednie bardziej mnie przekonały.
Przede wszystkim warto zauważyć, że opis może być nieco mylny. Jeśli ktoś czytał kraty, to wie, że kończą się one na nagłym pojawieniu ruskich. Ten wątek jest faktycznie kontynuowany, ale dopiero w połowie książki. Początek książki, to obserwacja jak radzą sobie ocalali w obecnym świecie. Sam pomysł nie jest zły, ale czasem mam wrażenie, że decyzje bohaterów pozostawiają sporo do życzenia. Co prawda autor wyjaśnia nam, że błędy mogą wynikać z faktu, że większość obecnej gwardii do dawni cywile po bardzo krótkim szkoleniu rzuceni do walki niemal bez doświadczenia, ale to nie zmienia czasem durnych zachowań dowódców. Jako choćby wpuszczenie na wysoką drabinę gościa, który wyglądał na osłabionego. Nawet jeśli ten twierdził, że sobie poradzi, to raczej mądry dowódca nie powinien tak ryzykować zwłaszcza w takim świecie i wpuszczać tam niepewnego człowieka. To istny przepis na katastrofę. Niestety równie głupich decyzji nie brakowało. Nie mówiąc, że miałem wrażenie, że kobiety z góry były skazane na śmierć. Z każdej jatki z nimi chyba tylko raz kojarzę, że jedna ocalała. W pewnym momencie stawało się przewidywalne, że zaraz coś się zwali, a jeśli kobieta jest w oddziale, to najpewniej ona nie wróci.
W połowie książki sytuacja się zmienia, pojawiają się ruscy, ale niewiele ich w sumie widzimy. Są jakiejś transmisje radiowe niby z Moskwy i spory obóz, ale tyle właściwie o nich wiemy. Bardziej postrzegamy ich z perspektywy obrońców z wyspy. Ciekawy był jednak dla mnie wątek księdza psychopaty. Kolejna postać, która była tu potrzebna, ale jednocześnie nienawidziło się jej i czekało, aż dostanie to na co zasłuży.
Podobało mi się rozwiązanie obu spraw, zarówno księdza jak i ruskich. Ta druga kojarzyła mi się z TWD kiedy wykorzystywano hordę. Co do problemu samych zombie i jego rozwiązania, to chyba wybrano najlepsze możliwe wyjście. Ogólnie jeśli czytało się poprzednie części warto przeczytać również tę, to nadal fajna książka pełna zombie i klimatu PRL, ale mam wrażenie, że czegoś w niej zabrakło żeby dać ją na równi z poprzedniczkami.

Czwarta i chyba ostatnia część szczurów, przynajmniej tak sądzę po zakończeniu. Wydaje mi się, że jedynie chyba można by jeszcze pokazać jak wygląda reszta świata lub samej Polski poza Wrocławiem po pladze nieumarłych. W każdym razie chociaż nadal fajnie się czytało, to mam wrażenie, że ze wszystkich czterech części ta najmniej mi przypadła do gustu. Jest dobra, ale jednak...