"Lodowa droga" to jeden z wielu dokumentów na temat deportacji i gehenny Polaków w czasie drugiej wojny światowej. Wspomnienia pozostają na długo w pamięci czytelnika i dzięki poruszającej treści, i dopracowanej formie, której wielką zaletą jest narracja, prowadzona z perspektywy dorastającego chłopaka.

Bohaterami książki są autor i jego rodzice, ale opowieść nie skupia się tylko na nich. Poznajemy wielu Polaków, których los rzucił na tereny Związku Radzieckiego. Wojenna tułaczka, koszmar przymusowej pracy ponad siły, głód, ziąb, wszędobylskie robactwo, wyniszczające choroby i obawa o jutro to codzienność, z którą bohaterowie starają się walczyć w miarę możliwości. Chcą nie tylko przetrwać, ale i zachować godność, która w tych skrajnych warunkach sprowadza się do dbania o higienę i nieulegania atawistycznym odruchom. Jedno i drugie jest ciężkie, niemal heroiczne.

"Lodowa droga" to także zbiorowy portret Rosjan, którzy - jak wiele razy podkreśla autor - żyją w kraju terroru, ciągłej inwigilacji i korupcji. Stalinowskie absurdy często doprowadzają do tragedii, ale czasami pomagają wyjść Polakom z opresji (zwłaszcza, gdy pomóc może łapówka lub jakaś intryga).

Czyta się tę książkę szybko, mimo iż nie jest to lektura lekka. Losy postaci są jednak tak wciągające jak fabuła najlepszej powieści. I nic dziwnego, gdyż reżyserami wszystkich opisanych wypadków stały się tu Życie i Historia.
Wpływ na odbiór na pewno ma też narracja i postawa autora, który - jako dorastający chłopiec - z jednej strony musiał szybko wydorośleć, z drugiej jednak nieraz ulegał czarowi przygody i nowych znajomości z rówieśnikami.

"Lodowa droga" to jeden z wielu dokumentów na temat deportacji i gehenny Polaków w czasie drugiej wojny światowej. Wspomnienia pozostają na długo w pamięci czytelnika i dzięki poruszającej treści, i dopracowanej formie, której wielką zaletą jest narracja, prowadzona z perspektywy dorastającego chłopaka.

Bohaterami książki są autor i jego rodzice, ale opowieść nie skupia...