Książka wpadła mi w oko już jakiś czas temu. Moją uwagę przykuł tytuł i opis, a okładka w całości skradła moje serce. Niestety, po przeczytaniu mogę smutno powiedzieć, że ta pozycja zawiodła moje oczekiwania. Spodziewałam się lektury, która opisze miejsce zwierząt w wierzeniach chrześcijańskich. Tajemnic, których jeszcze nie znałam, a które zmieniłyby moją perspektywę patrzenia na tych "Świętych (...) którzy mają futro, łuski lub pióra".
Zamiast tego dostałam opis zwierząt (każdy rozdział to krótka charakterystyka i rzewna historia wybranego gatunku) oraz garść metafor, którymi autorka posługuje się podczas tworzenia refleksji na temat Słowa Bożego. Sama intepretacja wybranych fragmentów Bilbii niestety nie rezonuje z moim językiem i przyznam szczerze, jest dość płytka, a miejscami nawet trochę infantylna. Oczywiście jest to mój subiektywny odbiór, który niestety (a może stety) wynika z moich zawiedzionych oczekiwań. Mimo mojej nieprzychylnej oceny, książka sama w sobie zła nie jest. Czyta się ją lekko i w sumie przyjemnie. Myślę, że dla wielu osób, które po prostu podejdą do niej z czystą ciekawością, będzie strzałem w dziesiątkę.
A, i ogromny plus za ilustracje. Są boskie :)

Książka wpadła mi w oko już jakiś czas temu. Moją uwagę przykuł tytuł i opis, a okładka w całości skradła moje serce. Niestety, po przeczytaniu mogę smutno powiedzieć, że ta pozycja zawiodła moje oczekiwania. Spodziewałam się lektury, która opisze miejsce zwierząt w wierzeniach chrześcijańskich. Tajemnic, których jeszcze nie znałam, a które zmieniłyby moją perspektywę...