W przedstawionej przez siebie filozofii, LaVey stara się ukazać satanizm jako postawę pełnej uczciwości wobec siebie oraz realizacji pragnień swojego ducha bez zważania na ograniczenia masowo zrzucane na barki ludu, nie uznających indywidualnych potrzeb pojedynczych jednostek. Trzeba przyznać, że duża część pracy autora skupia się na podkreśleniu niespójności, hipokryzji oraz ogólno pojętej nieuczciwość intencji ruchów filozoficzno-religijnych obejmujących swoim nauczaniem wrogą postawę wobec satanizmu przedstawionego jako realizację instynktów, pragnień oraz podążania za siłami natury i instynktami. Inną sprawą jest to, że w rzeczy samej, owe instytucje poprzez swoją postawę aż proszą się, aby znaleźć się w krzyżowym ogniu takiej krytyki, wystawiając się na nią jak dzieci.

LaVey był bez wątpienia nieprzeciętnie inteligentną i przenikliwą osobą, i nawet jeśli zaszłyby podejrzenia co do prób użycia przez niego manipulacji (na co mogłaby jedynie wskazywać krzykliwość samego tekstu), to każda inteligentna osoba, ceniąca sobie otwarty umysł i uczciwą analizę intelektualną (coś, w co wyposażony powinien być każdy), powinna zapoznać się przynajmniej z pierwszą, nie duchową, a doktrynalną częścią tej książki.

Co do drugiej części obejmującej zawołania i inkantacje nie wypowiem się, gdyż nie posiadam aparatu zdolnego ocenić ich wartość oraz nie jest to coś, co spowodowało, że sięgnąłem po tą książkę.

Zdecydowanie warta przeczytania pierwsza część lektury. Otworzy to oczy na hipokryzję obecnie panujących doktryn religijnych (szczególnie tej jednej, jakże popularnej w naszym kraju – chrześcijaństwa) oraz zedrze zasłonę niezrozumienia czym w istocie jest satanizm, a nie jest gwałcenie kóz i zarzynanie dzieci, tylko nieograniczona wolność w działaniu w zgodzie z naszą naturą i opiniami (zważając na prawo innych! Kto by pomyślał…), czyli coś co de facto robi miażdżąca większość społeczeństwa (często w o wiele brutalniejszej formie), a czego prawie nikt nie jest skłonny przyznać.

W przedstawionej przez siebie filozofii, LaVey stara się ukazać satanizm jako postawę pełnej uczciwości wobec siebie oraz realizacji pragnień swojego ducha bez zważania na ograniczenia masowo zrzucane na barki ludu, nie uznających indywidualnych potrzeb pojedynczych jednostek. Trzeba przyznać, że duża część pracy autora skupia się na podkreśleniu niespójności, hipokryzji...