Opinia na temat tej książki i poglądów jakie będę tu przedstawiać, może dla niektórych być kontrowersyjna, więc uprzedzam z miejsca, że nie musicie tego czytać ☺️
"Szatańska czarownica" jest to hmm taki bardziej poradnik dla kobiet, które aspirują to zostania czarownicą. Autor w swojej książce przedstawia różne poglądy na temat, jak powinna wyglądać, zachowywać się i czego używać współczesna czarownica. Według autora wykreowany wizerunek czarownicy w popkulturze jest lekko mówiąc prześmiewczy i nieprawdziwy, ponieważ 100% wiedźma czerpie ze swoich atutów i szeroko rozumianej kobiecości.
Czy biorę tę książkę na serio? Nie. Tak samo jak Pismo Święte czy inne księgi religijne, są dla mnie ciekawostką na temat danego wyznania, tak Szatańska czarownica, jest dodatkiem i poszerzeniem wiedzy w zakresie tegoż kultu. Dla jednych będzie kontrowersyjna, dla innych głupia, jeszcze inni znajdą w niej ukrytą głębię i sens.
Przeczytałam, tyłka przysłowiowo mi nie urwało, ale czy takie książki jest mi dane oceniać ? I tak i nie. Z jednej strony, rozumiem, że są to czyjeś poglądy, wyznanie, filozofia życia i tak naprawdę nic mi do tego. Szanuję to, że autor jest naprawdę dobrym obserwatorem ludzi i umie z tego wyciągać odpowiednie wnioski. Podoba mi się to, że w jakiś sposób autor pokazuje kobietom, że powinny akceptować siebie takimi jakimi są. Myślę, że jest on diabelnie szczery w swoich wypowiedziach i nie owija w bawełnę.
Z drugiej strony opisy rzucania uroków, tworzenie eliksirów na bazie alkoholi różnej maści i rytuały, które spowodują drogie panie, że możecie zostać sukkubem i nawiedzić swojego wybranka nocą, gdy bidulek będzie w fazie głębokiego snu, dając mu w prezencie mokre sny, średnio do mnie przemawiają. Niedowiarek ze mnie okropny, więc na wiedźmę raczej się nie nadaje 😅
"Szatańska czarownica" jest pozycją do przeczytania, w jakiś sposób ciekawa, ale na jakieś cuda wianki się nie nastawiajcie, bo o składaniu ofi@r z dzieci czy picia krwi dziewic raczej tu nie przeczytacie. Ot poradnik jak być diablenie uwodzicielską i wykorzystywać to z czym nas natura stworzyła do osiągnięcia swoich własnych celów. Dodatkowo autor na podstawie najprawdopodobniej własnych spostrzeżeń próbuje przypisać ludzi do konkretnego modelu zachowań, przez co potencjalnie łatwiej będzie nimi manipulować, gdy same już dowiemy się jakie naprawdę jesteśmy. Dla niektórych może być to mizoginia w czystej postaci. Whatever, ja tego tak nie odebrałam.
Jak dla mnie wszystkie książki, które są związane z daną religią, a głównie pisma będące podstawą wiatry, powinny zaciekawić osobę z nią obcującą zarówno w swerze intelektualnej jak i duchowej. No cóż. Niestety jeszcze z takim czymś się nie spotkałam. Często jest to narzucenie norm, które są światopoglądowo bardzo ciasne, okrojone, a jeszcze gorsze są nadinterpretacje idące w kierunku fanatyzmu, które stają się dość niebezpieczne.
Tutaj było momentami ciekawie, momentami dziwnie, czasem abstrakcyjnie, ale nie było to napisane na zasadzie "jesteś taki i owaki, takich jak ty nie lubimy więc sp*****, bo to nie dla ciebie".
No nic, każdy zobaczy tam to co chce. Jeśli będziecie mieli ochotę przeczytać, to z ciekawości można sięgnąć, ot nic zobowiązującego i nie martwcie się szatan was nie opęta po takiej lekturze 😅

Opinia na temat tej książki i poglądów jakie będę tu przedstawiać, może dla niektórych być kontrowersyjna, więc uprzedzam z miejsca, że nie musicie tego czytać ☺️
"Szatańska czarownica" jest to hmm taki bardziej poradnik dla kobiet, które aspirują to zostania czarownicą. Autor w swojej książce przedstawia różne poglądy na temat, jak powinna wyglądać, zachowywać się i czego...

Jeszcze nieudolne, jeszcze naszpikowane odrobiną mizoginii, ale pre-feministyczne spojrzenie na kobietę i jej rolę społeczną. La Vey nie tylko dokonuję dekonstrukcji kompleksu Madonny-dziwki, ale jeszcze korzysta ze zdobyczy psychologii, żeby odkryć wizerunek kobiety nazywanej przez niego czarownicą - dziś nazwalibyśmy ją po prostu kobietą bez kompleksów i bez narzuconych przez patriarchat ograniczeń w stylu autocenzury własnej seksualności. Biję bezgłośne brawko niczym Babi Borejko.

Jeszcze nieudolne, jeszcze naszpikowane odrobiną mizoginii, ale pre-feministyczne spojrzenie na kobietę i jej rolę społeczną. La Vey nie tylko dokonuję dekonstrukcji kompleksu Madonny-dziwki, ale jeszcze korzysta ze zdobyczy psychologii, żeby odkryć wizerunek kobiety nazywanej przez niego czarownicą - dziś nazwalibyśmy ją po prostu kobietą bez kompleksów i bez narzuconych...

Gdyby tylko można było dać jeszcze niższą ocenę.. Książka przeczytana dosyć dawno, ale do dziś został mi po niej niesmak. W skrócie jest to mocno patriarchalny poradnik dotyczący tego, jak zostać manipulującą ludzmi egocentryczką używając w tych celach seksu. Nie polecam.

Gdyby tylko można było dać jeszcze niższą ocenę.. Książka przeczytana dosyć dawno, ale do dziś został mi po niej niesmak. W skrócie jest to mocno patriarchalny poradnik dotyczący tego, jak zostać manipulującą ludzmi egocentryczką używając w tych celach seksu. Nie polecam.

Jeśli uważasz się za satanistę tudzież wiedźmę, to książki LaVeya omijaj szerokim łukiem!!! Praktyka magiczna spłycona do oddawania się przez kobietę-czarownicę na prawo i lewo...

Jeśli uważasz się za satanistę tudzież wiedźmę, to książki LaVeya omijaj szerokim łukiem!!! Praktyka magiczna spłycona do oddawania się przez kobietę-czarownicę na prawo i lewo...

Rozczarowała mnie ta książka. Myślałam, że będzie bardziej "mistycznie", więcej o uwodzeniu. Dowiedziałam się, że czasem warto odsłonić nieco więcej ciała i że moje własne feromony są najlepsze :P Spodziewałam się czegoś bardziej odkrywczego, a tu teksty prawie jak z prasy kobiecej ;)

Rozczarowała mnie ta książka. Myślałam, że będzie bardziej "mistycznie", więcej o uwodzeniu. Dowiedziałam się, że czasem warto odsłonić nieco więcej ciała i że moje własne feromony są najlepsze :P Spodziewałam się czegoś bardziej odkrywczego, a tu teksty prawie jak z prasy kobiecej ;)

Niewątpliwie najgorsza książka, jaką w życiu czytałam.

Odpadłam całkowicie w momencie, w którym pseudopsychologiczny autor radzi nosić na szyi... WORECZEK ZE ZUŻYTYM TAMPONEM, BY PRZYCIAGAĆ MĘŻCZYZN!!!

Możemy też dowiedzieć się, że prawdziwe czarownice noszą zawsze pończochy, a uosobieniem kobiecości są prostytutki.

LaVeya śmiało mogę odesłać do psychiatry...

Niewątpliwie najgorsza książka, jaką w życiu czytałam.

Odpadłam całkowicie w momencie, w którym pseudopsychologiczny autor radzi nosić na szyi... WORECZEK ZE ZUŻYTYM TAMPONEM, BY PRZYCIAGAĆ MĘŻCZYZN!!!

Możemy też dowiedzieć się, że prawdziwe czarownice noszą zawsze pończochy, a uosobieniem kobiecości są prostytutki.

LaVeya śmiało mogę odesłać do psychiatry...

Spodziewałem się, że po "Biblia szatana" nic gorszego mnie nie spotka (wyczytałem tam między innymi "jeśli mężczyzna w nocy ma wytrysk samoczynny, oznacza to że uprawiał seks z demonem sukuba").
To również jest wydane w tym samym tone.
Może fakt ateizmu jeszcze bardziej skłania mnie do wyśmiania pomysłów autora.

Spodziewałem się, że po "Biblia szatana" nic gorszego mnie nie spotka (wyczytałem tam między innymi "jeśli mężczyzna w nocy ma wytrysk samoczynny, oznacza to że uprawiał seks z demonem sukuba").
To również jest wydane w tym samym tone.
Może fakt ateizmu jeszcze bardziej skłania mnie do wyśmiania pomysłów autora.

Jak dla mnie książka świetna. Otworzyła mi oczy na wiele rzeczy, dzięki którym moje życie może stać się lepsze. Może nie wierzę w te wszystkie rytuały, ale ogólne przesłanie do mnie trafia.

Jak dla mnie książka świetna. Otworzyła mi oczy na wiele rzeczy, dzięki którym moje życie może stać się lepsze. Może nie wierzę w te wszystkie rytuały, ale ogólne przesłanie do mnie trafia.

Powiem tak: szkoda szarych komórek na to i totalna strata czasu, dobrze że ma mało stron to za wiele go nie zmarnowałam ;)

Powiem tak: szkoda szarych komórek na to i totalna strata czasu, dobrze że ma mało stron to za wiele go nie zmarnowałam ;)

jakim zakompleksionym kandydatem na kolegę roku musi być autor, nie chcąc obrazić, skąd wziął obrazę niewytłumaczalnie niezasadną. Jak by kogoś pchnął do morderstw to też kochano by go w literaturze

jakim zakompleksionym kandydatem na kolegę roku musi być autor, nie chcąc obrazić, skąd wziął obrazę niewytłumaczalnie niezasadną. Jak by kogoś pchnął do morderstw to też kochano by go w literaturze