Dlaczego jest tak, że w pewnych częściach miasta bardzo dobrze się czujemy, a w innych mamy wrażenie przytłoczenia? Leon Krier odczarwowuje przestrzeń i ustawia kontrapunkty: architektura wspólnoty kontra architektura jednostki. Walczy o to, by w świecie znowu zapanowała klasyczna harmonia, a jego centrum stanowił człowiek, który żyje we wspólnocie.

Z niezwykłym zainteresowaniem czytałam tę książkę - Krier wzbogacił eseje rysunkami, planami miast i zdjęciami, które uzupełniają i poszerzają słowo pisane, a także porządkują wiedzę. Nie jestem przeciwnikiem architektury modernizmu, jednak w wielu punktach rację przyznam Krierowi. Ujmuje mnie ludzka, ba!humanistyczna perspektywa tej książki. I nie od dzisiaj denerwuje to, że miasta rozrastają się bez ładu i składu. Niemniej dopiero Krier dał mi do ręki narzędzia miary, z których najważniejszym jest… 10 minutowy spacer.

Polecam tę książkę wszystkim, którzy zastanawiają się nad tym, co to jest przestrzeń publiczna, w jaki sposób warto ją kształtować i po co znajduje się ona w mieście. Polecam tym, którzy stoją przed decyzją, w której części miasta zamieszkać. A już obowiązkowo powinni "Architekturę wspólnoty" przeczytać ci, którzy w urzędach naszych miast odpowiadają za kształtowanie układu urbanistycznego. Ku przestrodze.


| Ma
Leon Krier, Architektura wspólnoty, wydawnictwo słowo/obraz terytoria, Gdańsk 2011

Dlaczego jest tak, że w pewnych częściach miasta bardzo dobrze się czujemy, a w innych mamy wrażenie przytłoczenia? Leon Krier odczarwowuje przestrzeń i ustawia kontrapunkty: architektura wspólnoty kontra architektura jednostki. Walczy o to, by w świecie znowu zapanowała klasyczna harmonia, a jego centrum stanowił człowiek, który żyje we wspólnocie.

Z niezwykłym...