Wąska perspektywa ograniczająca się do Pisma Świętego w duchu kalwinizmu. Jest sporo ciekawostek. Mogą razić liczne powtórzenia tych samych fragmentów, kiedy autor stara się odpowiadać na różne pytania dotyczące aniołów poprzez cytaty z Biblii. Do tego celu wielokrotnie wykorzystuje jeden i ten sam fragment w różnych miejscach, np. aby przywołać wygląd aniołów, ich funkcje, to jakie wrażenie wywołuje ich obecność na ludziach, czy mają skrzydła, czy świecą, czy otacza ich ogień, itp. itd.

Mocnym plusem tej książki jest podkreślenie popularnego dziś błędu jednostronnego postrzegania aniołów, jako ciepłych, miłych, przyjaznych i opiekuńczych – autor przypomina aniołów śmierci, wykonujących surowe wyroki boże, budzących przerażenie, bezwzględnych i nieprzejednanych WOJOWNIKÓW bożych dziesiątkujących ludzi stojących na drodze bożych zamysłów.

Nie przepadam za podejściem „sola scriptura” i „czego nie ma w Biblii jest nieważne, nieistotne, niepotrzebne i z pewnością błędne”:

„Kiedy mowa o rzeczywistości duchowej (między innymi o aniołach), Biblia jest jedynym wiarygodnym źródłem informacji”.
– Tutaj poczułem nieodpartą chęć wygooglowania nieco informacji o autorze, czy przypadkiem nie jest niekiedy zbyt dosłownie czytającym Pismo protestantem, i tak, właśnie to się okazało.

„I to właśnie ona [Biblia] podaje klarowne opisy*, które dezawuują współczesne twory nazywane przez ludzi aniołami.
Na przykład zawsze wtedy, kiedy mówi się w Biblii o aniołach, są oni rodzaju męskiego. Niekiedy ludzie mówią, że widzieli aniołów rodzaju żeńskiego, ale w Biblii nigdy się o nich nie wspomina**. Aniołowie nigdy nie występują w Piśmie w postaci zwierzęcia*** czy ptaka, co niekiedy napotykamy w ludowych wierzeniach”.
– * Tak tak, zwłaszcza te z kręgami oczu, albo czterema twarzami, w tym trzema zwierzęcymi są niezwykle klarowne.
** To, że w Biblii nie ma żeńskich aniołów nie oznacza automatycznie, że takie nie mogą istnieć. Jest to kwestia otwarta, jak metempsychoza, której Pismo Święte nie wyklucza wprost.
*** Co z utożsamianiem Szatana z wężem Edenu? Co z cherubami o czterech obliczach, z czego trzech zwierzęcych? Co z „cwałowaniem na cherubie”?

Absolutyzacja treści Pisma Świętego nie jest rażąca, jak u zdewociałych łowców „szatańskiego mataczenia” (wszystko czego nie ma w Biblii jest od Szatana), ale czasami może wywoływać lekkie zgrzytnięcia zębami w trakcie żucia tej, niestety, przeciętnej książki.

Wąska perspektywa ograniczająca się do Pisma Świętego w duchu kalwinizmu. Jest sporo ciekawostek. Mogą razić liczne powtórzenia tych samych fragmentów, kiedy autor stara się odpowiadać na różne pytania dotyczące aniołów poprzez cytaty z Biblii. Do tego celu wielokrotnie wykorzystuje jeden i ten sam fragment w różnych miejscach, np. aby przywołać wygląd aniołów, ich funkcje,...