Bardzo chciałem przeczytać tę książkę, lecz ogromnie się zawiodłem, ponieważ sama książka mija się z opisem w bardzo dużym stopniu. Autor to zwyklaczek, a nie pisarz, więc książka napisana bardzo prostym językiem i dość mocno chaotyczna. Jednak przede wszystkim ów pato-ziomek Meszuge nie opisuje wyjścia z nałogu w tej książce. Nie opisuje tej jakże heroicznej drogi. Nie opisuje swojej przeszłości, która jest pełna blizn emocjonalnych czy życiowych zawirowań i katastrof, które spadały na niego i jego rodzinę. On w ogóle tego nie opisał. A cóż ten z dupy kozy wystrzelony pseudo pisarz nam ofiarował na swym ołtarzu pijackim ?
W sumie to niewiele. Ten patusek na początku książki opisuje swoje życie, czyli pisze można by rzec autobiografię, lecz to nie są przygody alkoholika, lecz jakieś mega nudne fakty z jego jeszcze nudniejszego życia. W dalszej części książki Meszuge opisuje przede wszystkim Wspólnota AA i inne nieciekawe i mało ekscytujące rzeczy z życia patusków, którzy uczęszczają na te mityngi i inne takie gówna.
Reasumując 3/4 książki to opisy działania i powstawania Wspólnot AA w Polsce i inne takie mityngi itd.
Ja miałem problem, żeby dobrnąć do końca tej książki.
Takie to jest nudne. Człowiek nic nie nauczy się z tej książki czego by sam nie wiedział.
Nie polecam

Bardzo chciałem przeczytać tę książkę, lecz ogromnie się zawiodłem, ponieważ sama książka mija się z opisem w bardzo dużym stopniu. Autor to zwyklaczek, a nie pisarz, więc książka napisana bardzo prostym językiem i dość mocno chaotyczna. Jednak przede wszystkim ów pato-ziomek Meszuge nie opisuje wyjścia z nałogu w tej książce. Nie opisuje tej jakże heroicznej...