Na samym początku do tej książki podeszłam sceptycznie. Co tu dużo pisać - tytuł bardziej mnie odstraszył niż zachęcił. Jako że z literaturą australijską nie miałam jeszcze bliższego spotkania, postanowiłam dać "Alibrandi szuka siebie" szansę.


Główna bohaterka o imieniu Josie jest w klasie maturalnej. Przed nią wiele pytań, wiele przeszkód z którymi musi sobie poradzić. Wychowuje ją samotnie matka, a zarazem przyjaciółka. Nieznośna nonna tworzy z nimi włoskie trio, zamieszkujące w Australii. Babcia jako tradycjonalistka obawia się tego, co powiedzą ludzie. Uważa, że Włoszki powinny spotykać się tylko z Włochami (Australijczycy fuj!)oraz być aż nadto grzeczne i posłuszne.
Josephina zmaga się z przeciwnościami losu, nieznośnymi docinkami oraz pierwszą miłością. Towarzyszą jej trzy całkowicie różniące się przyjaciółki. Główna bohaterka jest wiceprzewodniczącą szkoły, udziela się w różnych akcjach, osiąga bardzo dobre oceny, jednak nie jest aniołkiem ;-). Rywalizuje ze swoim największym wrogiem - przewodniczącą katolickiego liceum, do którego uczęszcza. Problemy rodzinne, miłość, przyjaźń, rywalizacja - wszystko znajduje się niepozornie wyglądającej książeczce. Cała historia została okraszona olbrzymią ilością ironii - prawie każda wypowiedź Josie aż nią ocieka.
Ważnym elementem tej historii jest przynależność - do kraju, do rodziny, do narodowości.

Z pozoru oklepana historia, jednak opowiedziana w ciekawy sposób potrafi zmusić do myślenia.

Na samym początku do tej książki podeszłam sceptycznie. Co tu dużo pisać - tytuł bardziej mnie odstraszył niż zachęcił. Jako że z literaturą australijską nie miałam jeszcze bliższego spotkania, postanowiłam dać "Alibrandi szuka siebie" szansę.


Główna bohaterka o imieniu Josie jest w klasie maturalnej. Przed nią wiele pytań, wiele przeszkód z którymi musi sobie poradzić....