Jedna z dwóch dostępnych po polsku książek o sikhizmie, więc siłą rzeczy trzeba ją jakoś porównać z pracą duetu Owen - Sambhi. Praca Igielskiego (nota bene to dość ciekawa postać, można o nim trochę poczytać w internecie) jest bardziej skondensowana i stanowi wyłącznie zarys historii i wierzeń pendżabskich sikhów. Książka dobra na początek, pisana trochę bardziej z filologicznego punktu widzenia, zawiera sporo materiału, który Igielski przeniósł ze swojej pracy doktorskiej poświęconej haumai - sikhijskiej "chorobie duszy". Jako wprowadzenie "Sikhizm" wystarcza, a jako że po polsku nie ma wielu książek na ten temat, to jeśli ktoś się nim interesuje, to musi po tę publikację sięgnąć.

Tomasz Babnis

Jedna z dwóch dostępnych po polsku książek o sikhizmie, więc siłą rzeczy trzeba ją jakoś porównać z pracą duetu Owen - Sambhi. Praca Igielskiego (nota bene to dość ciekawa postać, można o nim trochę poczytać w internecie) jest bardziej skondensowana i stanowi wyłącznie zarys historii i wierzeń pendżabskich sikhów. Książka dobra na początek, pisana trochę bardziej z...

Tę książkę czytałam lata temu. Jednym tchem. Pewnej letniej nocy 2008 roku. Przy tytule wypisałam wówczas:
"humai" (w chorobie dusz "ja-mnie", egoizm, pycha
w smutku - oddzielenie, zwrócenie się ku sobie.
Zapis nastroju?
Gdy potrzebuję czegoś o sikhizmie, sięgam właśnie po tę książkę i po
"Sikhowie, wiara i życie", chociaż wiele szczegółów na temat sikhijskich obyczajów znalazłam też w "Zapamiętane w ciele".
Zbigniew Igielski zaledwie na 122 stronach zawarł kompendium wiedzy na temat tej najmłodszej, bo liczącej sobie dopiero 500 lat religii powstałej w indyjskim Pendżabie z syntezy hinduizmu i islamu, a właściwie jego odmiany sufizmu. Twórca sikhizmu Nanak, chociaż urodził się w 1469 roku jako hindus, pozostawał pod głębokim wrażeniem tej mistycznej odmiany islamu.
Co znajdziemy w tej książeczce?
- historię sikhizmu, a w nim postacie dziesięciu nauczycieli, guru i obraz walk sikhów o swoją tożsamość z muzułmanami, a potem z Brytyjczykami, tragedię Podziału Pendżabu w 1947, kiedy to jego stolica Lahore stała się częścią Pakistanu, a w uwolnionych od Brytyjczyków Indiach sikhijskie zabiegi o oderwanie się od Indii.
- sikhijskie materiały hagiograficzne
- kanoniczne księgi sikhizmu, na czele z Panią Księgą uznaną po czasie dziesięciu kolejnych guru za jedynego guru sikhów
- doktrynę sikhizmu, a w niej filary sikhizmu, koncepcję Boga i stworzenia świata, pojęcie duszy, grzechu, koncepcję choroby duszy i jej związek z mają - iluzją
- życie religijne sikha (o świątyni, liturgiach, symbolach, modlitwie)
Uzupełniono to spisem literatury.

Ciekawie czytało mi się historie życia dziesięciu guru, opowieści, w których odbijało się 500 lat historii Indii, a szczególnie ich północno-zachodniego stanu, Pendżabu.
Najciekawszy jednak był rozdział o doktrynie sikhizmu. Sikhowie za fundament wyzwolenia uznają medytację i służbę. Istotą tej medytacji jest "stałe pamiętanie o istnieniu Boga poprzez nabożne powtarzanie jego imion" i recytacje Pani Księgi. Istota służby to wyzwolenie poprzez pracę, w której ceni się szczerość, pokorę, bezinteresowność. Ważną więc rzeczą jest dobrowolna praca na w szpitalach, domach starców, przy obsłudze darmowych kuchni przy świątyniach. Godność pracy zakłada szacunek dla pracy jak i fizycznej, tak i umysłowej i dziesięcinę na rzecz wspólnoty ze swoich dochodów, by wspomóc najbiedniejszych. Trzy filary sikhizmie to
- zaczynać i kończyć dzień od odczucia bliskości Boga, modlitwą, recytacją jego imienia
- pracować z żarliwością równą modlitwie, służyć innym
- dzielić się swoimi dobrami
Credo Nanaka brzmi:
"Bóg jest jeden.
Jego imię to Prawda.
On jest Stwórcą.
Nie ma w Nim żadnego strachu ani obawy.
Jest istotą wieczną.
Nigdy się nie narodził, nie zna śmierci.
Istnieje sam z siebie."
Jeśli zrobisz krok w Jego kierunku, on zrobi trzy w Twoim.

Ciekawie czytało mi się o chorobie duszy i roli iluzji. Duchowość sikhijska jest mi bardzo bliska, więc i czytanie i pisanie o tym naprawdę cieszy.

Tę książkę czytałam lata temu. Jednym tchem. Pewnej letniej nocy 2008 roku. Przy tytule wypisałam wówczas:
"humai" (w chorobie dusz "ja-mnie", egoizm, pycha
w smutku - oddzielenie, zwrócenie się ku sobie.
Zapis nastroju?
Gdy potrzebuję czegoś o sikhizmie, sięgam właśnie po tę książkę i po
"Sikhowie, wiara i życie", chociaż wiele szczegółów na temat sikhijskich obyczajów...