Ciekawy komiks, ale nierówny: pewne aspekty bardzo mi się podobają, inne mnie rozczarowały.

Scenariusz napisany przez Francuza z myślą o zachodnich czytelnikach siłą rzeczy zbyt łopatologicznie tłumaczy pewne kwestie, które dla nas są oczywiste. Słabym pomysłem jest przedstawianie tła historycznego za pomocą dialogów. Sztucznie to wyszło, nikt tak nie rozmawia. Wiem, że autor chciał dać w miarę szeroki obraz komunizmu, nawiązać i do czystek politycznych i do roku 56 w Budapeszcie, wykorzystać piękne wnętrza łaźni etc, ale wszystko to razem do kupy robi trochę drętwe wrażenie. Za dużo upchane na tak niewielu stronach.

Bohaterowie to niestety papierowe figury. Poznajemy ich głównie przez opis stanowisk w politycznej układance, mało wiemy jaki mają charakter. Poza tym, oni są wszyscy tacy stonowani, grzeczni. Nikt nie podnosi głosu. W kieliszkach niby wódka, ale bardziej przypomina to spotkanie szwedzkiego kółka szachowego. Autor ewidentnie nie wie jak bawią się słowiańscy kacykowie.

Mimo wszystko, czyta się to całkiem sprawnie. Po prostu nie ma w tym komiksie specjalnej werwy, emocji. A to jak wątki zostały domknięte trochę mnie rozczarowało. Wszyscy się rozjechali jakby nigdy nic. I nie rozumiem dlaczego kwestie po rosyjsku czy francusku nie zostały przetłumaczone, choćby na marginesie.

Graficznie też nie do końca jestem przekonany. Z jednej strony widać kolosalny talent Bilala, świetną plastyczność jego kreski, wyczucie koloru, nastroju, symboli, dynamiki. Z drugiej strony to, jak rysuje twarze jest trochę męczące. Wszyscy wyglądają jak spokrewnieni. Zamiast mimiki widzimy woskowe maski.

Ciekawy komiks, ale nierówny: pewne aspekty bardzo mi się podobają, inne mnie rozczarowały.

Scenariusz napisany przez Francuza z myślą o zachodnich czytelnikach siłą rzeczy zbyt łopatologicznie tłumaczy pewne kwestie, które dla nas są oczywiste. Słabym pomysłem jest przedstawianie tła historycznego za pomocą dialogów. Sztucznie to wyszło, nikt tak nie rozmawia. Wiem, że...

Dopiero z tego portalu dowiedziałem się że te postacie są fikcyjne, to tylko pokazuje jak dobrze są one przedstawione. Komiks nie ma jakiejś super fabuły, ale robi robotę atmosferą, ciężką i pełną napięcia. Wiedziałem że ktoś będzie upolowany, ale do końca nie wiedziałem kto.

Dopiero z tego portalu dowiedziałem się że te postacie są fikcyjne, to tylko pokazuje jak dobrze są one przedstawione. Komiks nie ma jakiejś super fabuły, ale robi robotę atmosferą, ciężką i pełną napięcia. Wiedziałem że ktoś będzie upolowany, ale do końca nie wiedziałem kto.

Lubię kreskę Bilala, chociaż gęby są zbyt podobne. Dziwny komiks, widać po nim czasy, w których powstał. Historia właściwie nie istnieje, bardziej jako tło do przedstawienia postaci i specyfiki komunizmu. Dla miłośników. Dla mnie nie bardzo, choć wzbudza chęć większego poznania tamtych złych czasów.

Lubię kreskę Bilala, chociaż gęby są zbyt podobne. Dziwny komiks, widać po nim czasy, w których powstał. Historia właściwie nie istnieje, bardziej jako tło do przedstawienia postaci i specyfiki komunizmu. Dla miłośników. Dla mnie nie bardzo, choć wzbudza chęć większego poznania tamtych złych czasów.

Zima roku 1983. Eminencje Państw Układu Warszawskiego spotykają się w Bieszczadach na trwającym trzy dni polowaniu. Wspominają swoje życie, komentuję rzeczywistość i powoli wdrażają w życie pewien plan…

Enki Bilal to twórca znany i ceniony. Belgradzki rysownik zasłynął głownie zekranizowaną przez siebie samego Trylogią Nikopola (film pt. Kobieta Pułapka). Ale to Polowanie właśnie należy do największych dzieł nie tylko w jego karierze, ale też i w historii komiksu europejskiego w ogóle. Nie jest to jednak historia dla przeciętnych czytelników komiksów. Poważna, ciężka, mocna, kontrowersyjna… Magazyn komiksowy Produkt uznał ją za najlepszy komiks roku 2002, porównując do Mausa, i nie można mu w tym odmówić słuszności.

Scenariusz to spokojna, leniwa narracja pełna rozmów, ale też i napięcia, które narasta z kolejnymi stronami. Nie brak w niej jednak brutalności, która, pomimo sporej dozy krwi, mieści się głownie w brudnych dialogach i nic nie znaczących gestach.

Prawdziwą jednak siłą, są tu rysunki Bilala. Zimne, surowe, szczegółowe… Filmowo wręcz poprowadzone długie ujęcia i plenery wzbudzają zachwyt, szczególnie las we mgle, który po prostu wciąga czytelnika.

Wielki to komiks, wielki, choć nie wszystkie elementy się w nim udały. Całości dopełniają dobre dodatki/epilog – nieco zbyt patetycznie napisane, ale nie mniej znaczące niż cała reszta, uzupełnione biogramami postaci historycznych występujących w komiksie.

Nie jest to jednak dzieło dla wszystkich, jak już pisałem. Przeciętny czytelnik nie zachwyci się tak trudnym albumem, a nie oko przyzwyczajone do typowych ilustracji, nie doceni w pełni geniuszu Bilala. Jednak nie dla nich jest on skierowany, a ja ze swej strony polecam go wszystkim tym, którzy w komiksie potrafią cenić wielkie wartości i marzę o tym, żeby za jego ekranizację wziął się Wojtek Smarzowski, bo to naprawdę jego klimaty.

Zima roku 1983. Eminencje Państw Układu Warszawskiego spotykają się w Bieszczadach na trwającym trzy dni polowaniu. Wspominają swoje życie, komentuję rzeczywistość i powoli wdrażają w życie pewien plan…

Enki Bilal to twórca znany i ceniony. Belgradzki rysownik zasłynął głownie zekranizowaną przez siebie samego Trylogią Nikopola (film pt. Kobieta Pułapka). Ale to Polowanie...

To, co urzeka w komiksach Bilala, to jego niesamowite kadry rysunkowe, potwierdzające, że w dzieciństwie dostał tłuste pastele i ani jednej białej kartki ;-)

To, co urzeka w komiksach Bilala, to jego niesamowite kadry rysunkowe, potwierdzające, że w dzieciństwie dostał tłuste pastele i ani jednej białej kartki ;-)

Świetny rysunek i fabuła, dopełniają się, tworząc gęstą atmosferę, w której czytelnik stopniowo odkrywa drugi (ale główny) obiekt polowania. Postaci mają tak starannie nakreślone biografie, że trudno wręcz uwierzyć, że są one fikcyjne.

Świetny rysunek i fabuła, dopełniają się, tworząc gęstą atmosferę, w której czytelnik stopniowo odkrywa drugi (ale główny) obiekt polowania. Postaci mają tak starannie nakreślone biografie, że trudno wręcz uwierzyć, że są one fikcyjne.

Dobry komiks pokazujący dwa oblicza polowania, ciekawie zarysowane postacie i ich historie, trochę jednak skrótowo na koniec, zabrakło większych emocji.

Dobry komiks pokazujący dwa oblicza polowania, ciekawie zarysowane postacie i ich historie, trochę jednak skrótowo na koniec, zabrakło większych emocji.