Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Biograficzny komiks o autorze „Roku 1984”. Historia Erica Blaira, pochodzącego z angielskiej wyższej klasy średniej, syna urzędnika kolonialnego. Zasadniczy ciąg tej powieści graficznej skomponowany jest z kadrów czarno-białych, czasami z jednym kolorowym akcentem. Zachowana jest chronologia życia pisarza, bardzo ciekawego, z wieloma nietypowymi zakrętami w życiu. W kolorze inni rysownicy przedstawili (z reguły na dwóch stronach) fragmenty lub w jednym przypadku streszczenie – niestety spoiler – dzieł autora, według kolejności ich powstania. To ciekawy pomysł, albowiem każdy z tych ilustratorów tworzy w zupełnie innym stylu niż Sebastien Verdier, autor rysunków do Orwella. Jeden obraz to tysiąc słów, co sprawdza się w tym przypadku. Kadry i bardzo dobrze towarzyszący im tekst szczególnie trafnie pokazują te etapy życia pisarza, które uwiecznił w autobiograficznych dziełach, np. „Na dnie w Paryżu i w Londynie” czy „W hołdzie Katalonii”. Pokazują dramat autentycznego i szczerego radykalnego lewicowca w świecie, gdzie z jednej strony triumfują różnej maści faszyści, a z drugiej rzekomo lewicowe partie cynicznie wykorzystują tych, których rzekomo bronią, by się na nich dorobić. Jako jeden z pierwszych twórców związanych z prądami radykalnymi Orwell na własnej skórze odczuł prawdziwą naturę komunizmu, gdy w czasie wojny domowej w Hiszpanii miejscowi działacze tej partii do spółki z wysłannikami radzieckimi zajmowali się przede wszystkim … tępieniem innych organizacji lewicowych, między innymi anarchistów oraz członków POUM, czyli ugrupowania w szeregach którego walczył Orwell. Nota bene świetnie to pokazuje fabularny film Kena Loacha „Ziemia i wolność („Land and Freedom”),opowiadający właśnie o ideowcach z partii Orwella. Czego w komiksie brakuje – na pewno większej ilości odniesień do „Roku 1984” i „Folwarku zwierzęcego”, czyli jego najbardziej znanych dzieł. No i jest jeden błąd graficzno-scenariuszowy. Gdy Orwell uciekał z Barcelony, rządzili w niej komuniści i nie mógł tam wisieć faszystowski sztandar. Za to wisienką na torcie okazał się ostatni rozdział – po Orwellu. Przeczytane w ramach wyzwania sierpniowego – komiks.