„Kometa nad Annapurną” niewidzialną linią podzielona jest na dwie części. Pierwsza, przedstawia początki górskiej kariery Simone Moro, wspominając również dwa wydarzenia, w których himalaista ociera się o śmierć. Druga natomiast, poświęcona jest wspólnym wspinaczkom z Kazachem, zdobywcą dziewięciu ośmiotysięczników, Anatolijem Bukriejewem.

Punkt kulminacyjny opowiadania stanowi tragiczny wypadek podczas próby zimowego wejścia na Annapurnę (8091 m n.p.m.),podczas którego zginął partner Simone. Sam zaś Simone, po upadku z 800 metrów, rozpoczął dramatyczną walkę o życie. Opisana jest ogromna chęć życia, pozwalająca przetrwać największe chwile zwątpienia. Bardzo łatwo doszukać się podobieństwa do pozycji „Dotknięcie pustki” Joe Simpsona, co nijak nie umniejsza opisywanej książce.

„Kometa nad Annapurną” niewidzialną linią podzielona jest na dwie części. Pierwsza, przedstawia początki górskiej kariery Simone Moro, wspominając również dwa wydarzenia, w których himalaista ociera się o śmierć. Druga natomiast, poświęcona jest wspólnym wspinaczkom z Kazachem, zdobywcą dziewięciu ośmiotysięczników, Anatolijem Bukriejewem.

Punkt kulminacyjny opowiadania...

Czy znajomość trwająca kilkanaście miesięcy może być przyjaźnią w pełnym znaczeniu? Jak poradzić sobie z utratą bliskiego, który był tak ważny, ale nie zdążyło się nim nacieszyć? Jak upamiętnić człowieka, by go nie idealizować i nic mu nie ująć?
"Kometa nad Annapurną" jest nietypową relacją z wyprawy górskiej. To jednocześnie hołd złożony przez Simone'a Moro Anatolijowi Bukriejewowi.
Mimo, że oba nazwiska są mi znane, z książki tej dowiedziałam się wielu nowych faktów, np. tego jak krótko panowie się znali, jak wyglądało ich nastawienie podczas tej wyprawy, jakie obrażenia odniósł Włoch wskutek śmiercionośnej lawiny. Ponieważ początki wyprawy nie sugerowały tragedii, nie zabrakło anegdot z życia obozowego.
To wszystko sprawiło, że lektura była wciągająca.

Czy znajomość trwająca kilkanaście miesięcy może być przyjaźnią w pełnym znaczeniu? Jak poradzić sobie z utratą bliskiego, który był tak ważny, ale nie zdążyło się nim nacieszyć? Jak upamiętnić człowieka, by go nie idealizować i nic mu nie ująć?
"Kometa nad Annapurną" jest nietypową relacją z wyprawy górskiej. To jednocześnie hołd złożony przez Simone'a Moro Anatolijowi...

Według mnie książka fatalnie przetłumaczona. Momentami nie wiadomo, czy ja źle to rozumiem, czy coś jest kiepsko przetłumaczone. Natomiast cała historia w mojej opinii to samopochwała dla autora i jego przyjaciela. Chwilami miałam jej dość - ciągle zdania o tym jaki ten facet jest genialny oraz jaki autor doświadczony i mądry. Liczyłam na ciekawiej opowiedzianą podróż.

Według mnie książka fatalnie przetłumaczona. Momentami nie wiadomo, czy ja źle to rozumiem, czy coś jest kiepsko przetłumaczone. Natomiast cała historia w mojej opinii to samopochwała dla autora i jego przyjaciela. Chwilami miałam jej dość - ciągle zdania o tym jaki ten facet jest genialny oraz jaki autor doświadczony i mądry. Liczyłam na ciekawiej opowiedzianą podróż.

Książka jest nieco zbyt krótka, chciałoby się więcej przeczytać o tym niezwykłym człowieku, jakim jest włoski wspinacz, nagrodzony nagrodą Fair Play. To opowieść nie tylko o dokonaniach, ale przede wszystkim o przyjaźni i o tym, że nawet w ekstremalnych warunkach, a może zwłaszcza w nich, można być wiernym najważniejszym wartościom: przyjaźni, poświęceniu.

Książka jest nieco zbyt krótka, chciałoby się więcej przeczytać o tym niezwykłym człowieku, jakim jest włoski wspinacz, nagrodzony nagrodą Fair Play. To opowieść nie tylko o dokonaniach, ale przede wszystkim o przyjaźni i o tym, że nawet w ekstremalnych warunkach, a może zwłaszcza w nich, można być wiernym najważniejszym wartościom: przyjaźni, poświęceniu.

Na tę książkę natrafiłam całkiem przypadkowo podczas wizyty w antykwariacie. Już samo nazwisko zadecydowało, że musi być moja. Początkowo nie czytało się jej najłatwiej (nie mając podstaw wiedzy wspinaczkowej ciężko było mi odnaleźć się w fachowej terminologii). Jednak później książka niesamowicie mnie wciągnęła. Dla mnie to nie jest książka ani o górach, ani o wspinaniu. Dla mnie to książka o wielkiej przyjaźni. Poruszająca, wzruszająca, skłaniająca do chwili zastanowienia.

Na tę książkę natrafiłam całkiem przypadkowo podczas wizyty w antykwariacie. Już samo nazwisko zadecydowało, że musi być moja. Początkowo nie czytało się jej najłatwiej (nie mając podstaw wiedzy wspinaczkowej ciężko było mi odnaleźć się w fachowej terminologii). Jednak później książka niesamowicie mnie wciągnęła. Dla mnie to nie jest książka ani o górach, ani o wspinaniu....

"Książka "Kometa nad Annapurną" jest śladem, jaki Anatolij Bukriejew pozostawił w duszy Simona Moro, podziękowaniem za naukę, której Bukriejew udzielił autorowi, a także swoistym hołdem złożonym wszystkim, dla których wspinaczka przestała już być tylko sportową pasją, a przekształciła się w jedyny sposób na życie" - zdanie, które widnieje na okładce książki, a które przykuło moją uwagę i zachęciło do sięgnięcia po tę właśnie pozycję.
Po przeczytaniu nie czuję rozczarowania, natomiast czegoś mi zabrakło. Autor skupił się na przybliżeniu wydarzeń z grudnia 1997r., a nie tego oczekiwałam. Brakowało mi opisów dotyczących Bukriejewa, jakby ten ślad, który pozostawił w duszy Moro trochę się zatarł. Liczyłam, że więcej tu będzie przyjaźni i, że sama postać Bukriejewa będzie znacznie bardziej przybliżona. Więcej o samym Bukriejewie dowiedziałam się ze "Wspinaczki".
Niemniej książka jest dobra, czyta się jednym tchem. Sam opis tragedii mrożący krew w żyłach i niezwykle wzruszający. Polecam.

"Książka "Kometa nad Annapurną" jest śladem, jaki Anatolij Bukriejew pozostawił w duszy Simona Moro, podziękowaniem za naukę, której Bukriejew udzielił autorowi, a także swoistym hołdem złożonym wszystkim, dla których wspinaczka przestała już być tylko sportową pasją, a przekształciła się w jedyny sposób na życie" - zdanie, które widnieje na okładce książki, a które...

Kompletnie nie zgadzam się z recenzją poniżej. Dla mnie to brzmi jak Simone, książka jest zdecydowanie hołdem dla Burkiejewa i jego dokonań, a akcja górska, chociaż tej typowo wysokogórskiej nie jest może super dużo, jest niezwykle wciągająca. Po przeczytaniu tej książki (na wdechu!) jeszcze bardziej cenię Simone jako wspinacza i jako człowieka.
I tylko szkoda, że tak szybko się czyta - papier jest gruby, a czcionka dosyć duża.

Kompletnie nie zgadzam się z recenzją poniżej. Dla mnie to brzmi jak Simone, książka jest zdecydowanie hołdem dla Burkiejewa i jego dokonań, a akcja górska, chociaż tej typowo wysokogórskiej nie jest może super dużo, jest niezwykle wciągająca. Po przeczytaniu tej książki (na wdechu!) jeszcze bardziej cenię Simone jako wspinacza i jako człowieka.
I tylko szkoda, że tak...

Książka bez tego czegoś , bez smaczku mimo że opowiada o tak fascynujących sprawach jak góry i wspinaczka wysokogórska.

Książka bez tego czegoś , bez smaczku mimo że opowiada o tak fascynujących sprawach jak góry i wspinaczka wysokogórska.

Simone Moro opowiada historię wypadku w którym zginął sławny alpinista - Anatolij Burkiejew

Simone Moro opowiada historię wypadku w którym zginął sławny alpinista - Anatolij Burkiejew

Od kilku książek, które czytałam ta byłą najlepsza. Akcja, coś dzieje strona po stronie :) Polecam!

Od kilku książek, które czytałam ta byłą najlepsza. Akcja, coś dzieje strona po stronie :) Polecam!