Czytałem ostatnie 6 tomów po kolei po sobie i mi się zlały kompletnie. Końcowe tomy idą w taki wielki event rodem z komiksów albo jescze lepsze porównanie filmów marvela fajnie, że daje miejsce wszystkim bohaterom niestety też nuży pokazywaniem właściwie ciągle tego samego i zerowym zaskkaiwaniem. Vilani są bezplciowi. Da się to poczytać, ale patrząc ile to zajmuje czasu można by było spokojnie sobie darować.

Czytałem ostatnie 6 tomów po kolei po sobie i mi się zlały kompletnie. Końcowe tomy idą w taki wielki event rodem z komiksów albo jescze lepsze porównanie filmów marvela fajnie, że daje miejsce wszystkim bohaterom niestety też nuży pokazywaniem właściwie ciągle tego samego i zerowym zaskkaiwaniem. Vilani są bezplciowi. Da się to poczytać, ale patrząc ile to zajmuje czasu...

Świetna Manga, fabuła od początku zaskakuje I wciąga przez co nie mogę oderwać się od czytania. Jestem szczerze ciekaw jak dalej się to potoczy, co autor nam zaprezentuje i jak rozwinie cały świat Przedstawiony. Zapraszam też na swojego bloga https://okonapopkulture.blogspot.com/

Świetna Manga, fabuła od początku zaskakuje I wciąga przez co nie mogę oderwać się od czytania. Jestem szczerze ciekaw jak dalej się to potoczy, co autor nam zaprezentuje i jak rozwinie cały świat Przedstawiony. Zapraszam też na swojego bloga https://okonapopkulture.blogspot.com/

Homunkulusy w Centrali. Walki w stolicy trwają w najlepsze. Rodzeństwo Armstrongów kontynuuje starcie ze Slothem. W tym samym czasie w innej części budynków bohaterowie usiłują pokonać odrodzonego Envy’ego.

Starcie ze Slothem pokazuje nowe umiejętności tego przeciwnika. Dotychczas był on dosyć powolny i nierozgarnięty. W trakcie walki jednak ujawnia swój pełny potencjał. Przy czym można odnieść wrażenie, że walczenie nie sprawia mu przyjemności i najchętniej by się poddał, gdyby nie kazano mu inaczej.

Jeśli zaś chodzi o walkę z Envym, to nie jest to już zastawiona na niego pułapka, ale w pewnym sensie walka na jego terenie. Tym razem jednak to pułkownik Mustang odgrywa tu główną rolę, gdyż traktuje pokonanie tego przeciwnika jako osobistą zemstę. Żeby było ciekawiej homunkulus nie korzysta tu wyłącznie z siły, ale też ze swoich zdolności zmiany kształtu. Ciekawe urozmaicenie, ale moim zdaniem niepotrzebnie nadużyte – zastosowane po raz któryś jest męczące. Jednakże scena, która rozgrywa się tuż po walce jest zaskakująco przejmująca i przywodzi na myśl trochę rozmowę Pride’a z Alem z poprzedniego tomu.

Skoro już mowa o Pridzie, to tom oferuje też finał starcia z tym antagonistą. Można się autentycznie zdziwić, kto włącza się do walki. Szkoda jednak, że jest to też pożegnanie z jedną z bardziej wyrazistych postaci serii – naprawdę zasłużyła na lepszy koniec.

Tom zawiera również fragment historii będącej prequelem do gry „Fullmetal Alchemist – Prince of the Dawn”. Akcja rozgrywa się podczas poszukiwania May Change przez braci Elric. W tym samym czasie do stolicy ma przyjechać również książę Claudio Rico. Historia przedstawia głównie przygotowania do uroczystości gościa i nic z niej specjalnie nie wynika – taka rozbudowana reklama gry.

Tom polecam głównie miłośnikom akcji, chociaż też jest tu parę bardziej przejmujących momentów.

Homunkulusy w Centrali. Walki w stolicy trwają w najlepsze. Rodzeństwo Armstrongów kontynuuje starcie ze Slothem. W tym samym czasie w innej części budynków bohaterowie usiłują pokonać odrodzonego Envy’ego.

Starcie ze Slothem pokazuje nowe umiejętności tego przeciwnika. Dotychczas był on dosyć powolny i nierozgarnięty. W trakcie walki jednak ujawnia swój pełny potencjał....

Wojsko z Briggs nie zawodzi nigdy xD Szczerze współczułam tutaj porucznikowi Mustangowi, że nie dane mu było dopełnić obietnicy, którą sobie złożył, ale z drugiej strony, to, jak cała sprawa się zakończyła dla niego była najlepszym rozwiązaniem.

Wojsko z Briggs nie zawodzi nigdy xD Szczerze współczułam tutaj porucznikowi Mustangowi, że nie dane mu było dopełnić obietnicy, którą sobie złożył, ale z drugiej strony, to, jak cała sprawa się zakończyła dla niego była najlepszym rozwiązaniem.

Jak na razie znalazłam tutaj scenę wydającą mi się najlepszą z serii.

Jak na razie znalazłam tutaj scenę wydającą mi się najlepszą z serii.

Walka, walka i jeszcze raz walka. Akcja niesamowicie pędzi do przodu. Choć denerwuje fakt, że homunculusy nie chcą ginąć.

Walka, walka i jeszcze raz walka. Akcja niesamowicie pędzi do przodu. Choć denerwuje fakt, że homunculusy nie chcą ginąć.

Uważam, że jest to jedna z lepiej dopracowanych mang fantasy. Postacie może i są przewidywalne, ale w tym wszystkim zabawne i łatwo się z nimi utożsamić.
Zdaje mi się, że ta manga spełnia wszystkie wymogi gatunku i to w pięknym stylu.

Uważam, że jest to jedna z lepiej dopracowanych mang fantasy. Postacie może i są przewidywalne, ale w tym wszystkim zabawne i łatwo się z nimi utożsamić.
Zdaje mi się, że ta manga spełnia wszystkie wymogi gatunku i to w pięknym stylu.