Winylowy klimat. Hardkorowo winylowy – jak kolesie wpadający co najmniej raz w tygodniu do znajdujących się w piwnicach małych antykwariatów płytowych i grzebiący w kartonach ze starymi singlami. Właśnie takim singlem – krótką dwuutworową płytką, siedmiocalówką odtwarzaną z prędkością 45 obrotów na minutę – jest „The Commitments”. Muzyki tu niewiele, zaledwie 150 stron, ale jest w najlepszym gatunku – jak stare hity. Na dodatek akcja kręci się szybko. Dwie godziny i można zaczynać od początku. A chce się tego słuchać.
Jednak wbrew pozorom „The Commitments” nie jest książką o muzyce czy nawet o miłości do muzyki. Roddy Doyle – wbrew purystom uważającym że granie, nazwijmy to roboczo cały ten rock’n’roll, to tylko seks, wóda i dragi – zwraca uwagę na terapeutyczną rolę pracy zespołowej i tworzenia, nawet jeżeli tym tworzeniem jest tylko odtwarzanie starych kawałków. Dla młodych ludzi z Dublina zespół, przy wszystkich pokusach płynących zza kulis estrady, był lepszym rozwiązaniem niż „czyste” chlanie w pubach czy „proste” ćpanie w zaułkach i na metach.
W chwili postania (1987 rok) książka Doyle’a miała większe znaczenie. Irlandczyk wprost odnosi się do sytuacji panującej wśród młodych dublińczyków, tego czym się zajmują i czego słuchają. Dziś to raczej dokument epoki – urocza pocztówka z przeszłości i obiekt kultu – dla tych którzy lubią grzebać w starych winylach i słuchać słuchać muzyki z tamtych lat. Rzecz kultowa, ale dla wąskiego grona. Dzieciaki dla których klasyką są kawałki Kazika a Paktofonika czymś na kształt The Doors, mogą tego nie poczuć.

Winylowy klimat. Hardkorowo winylowy – jak kolesie wpadający co najmniej raz w tygodniu do znajdujących się w piwnicach małych antykwariatów płytowych i grzebiący w kartonach ze starymi singlami. Właśnie takim singlem – krótką dwuutworową płytką, siedmiocalówką odtwarzaną z prędkością 45 obrotów na minutę – jest „The Commitments”. Muzyki tu niewiele, zaledwie 150 stron, ale...

Krótka i przyjemna. W sam raz na bezsenną noc :)

Krótka i przyjemna. W sam raz na bezsenną noc :)

Spodziewałam się nieco lepszej książki a okazala sie po prostu dobra....dobre i to.

Spodziewałam się nieco lepszej książki a okazala sie po prostu dobra....dobre i to.

Dla kogoś, kto lubi muzykę, to wspaniała książka. Krótka ale zawierająca w sobie mnóstwo wspaniałych piosenek, pasję młodych muzyków z Dublina i nadzieję na lepsze życie.

Dla kogoś, kto lubi muzykę, to wspaniała książka. Krótka ale zawierająca w sobie mnóstwo wspaniałych piosenek, pasję młodych muzyków z Dublina i nadzieję na lepsze życie.

Lepiej film obejrzeć.

Lepiej film obejrzeć.