Książka rozpoczyna się informacją, iż recenzją naukową zajął się Lew-Starowicz. Skądinąd wiedzą powszechną jest, iż wypowiedzi owego profesora często są głęboko w tyle. Tak ma się sprawa i tu. Choć książka wydana jest w 2007, możemy dopatrzeć się słów, które w dzisiejszych czasach proszą się o callout. Może to specyfika czasów, może wówczas słownictwo to było postępowe? W końcu od wydania do dziś minęło 15 lat. Mimo wszystko, czytając zgrzyta się zębami.
Przechodząc do merytorycznej warstwy. Książka mogłaby być śmiało krótsza, część wątków się zapętla, niby rozpościerając się chronologicznie, a jednak możnaby to streścić w zdaniu "to i to było akceptowane od tego do tego wieku". Ponadto, zrozumiałe dla mnie jest, iż wątek kobieco-kobiecy mógł być skąpo opisany w starożytnej historii, jednakże brak rozdziału o Safonie poczytuję za ogromny błąd i ignorancję. Z drugiej strony, widząc jak historycy opisywali związki męsko-męskie do tej pory, zabarwiając swoje wypociny moralnymi wysrywami, należy przybić autorowi tej książki piątkę, za podejście.

Książka rozpoczyna się informacją, iż recenzją naukową zajął się Lew-Starowicz. Skądinąd wiedzą powszechną jest, iż wypowiedzi owego profesora często są głęboko w tyle. Tak ma się sprawa i tu. Choć książka wydana jest w 2007, możemy dopatrzeć się słów, które w dzisiejszych czasach proszą się o callout. Może to specyfika czasów, może wówczas słownictwo to było postępowe? W...