Nie kończąca się historia

To wspaniałe uczucie, kiedy bierze się do ręki książkę, którą pokochaliśmy w dzieciństwie. Bardzo sentymentalna podróż, jak odwiedziny u starych przyjaciół. To historia, która się nie starzeje, pełna dziwów, fantazji, wzruszeń, złości i radości. Podróż do Fantazjany razem z Bastianem, Atreju i Fuchurem polecam każdemu, kogo męczy szara rzeczywistość. Myślę również że w tą podróż należy zabrać ze sobą również dzieci (jeśli się je posiada) każdy na tym zyska bardzo wiele!

To wspaniałe uczucie, kiedy bierze się do ręki książkę, którą pokochaliśmy w dzieciństwie. Bardzo sentymentalna podróż, jak odwiedziny u starych przyjaciół. To historia, która się nie starzeje, pełna dziwów, fantazji, wzruszeń, złości i radości. Podróż do Fantazjany razem z Bastianem, Atreju i Fuchurem polecam każdemu, kogo męczy szara rzeczywistość. Myślę również że w tą...

Kolejna książka, którą czytałam zdecydowanie za długo. Być może podobałaby mi się wtedy bardziej. Wydaje mi się, że odbyłam jakąś tajemniczą podróż do czasów dzieciństwa, gdzie wszystko było bardziej kolorowe i z pewnością bardziej naiwne.

Kolejna książka, którą czytałam zdecydowanie za długo. Być może podobałaby mi się wtedy bardziej. Wydaje mi się, że odbyłam jakąś tajemniczą podróż do czasów dzieciństwa, gdzie wszystko było bardziej kolorowe i z pewnością bardziej naiwne.

„Niekończąca się historia” urzekła mnie ponownie, ale zrobiła to zupełnie na nowo. Powrót do niej po latach, to była jedna z lepszych decyzji czytelniczych w 2021 roku.

Zabawne jak na wiele różnych sposobów byłam i wciąż jestem w stanie utożsamić się z Bastianem Baltazarem Buksem, czyli głównym bohaterem powieści. Sięgając po tę książkę po raz pierwszy, nie sądziłam, że zakocham się do tego stopnia. A jednak stała się ona jedną z najważniejszych historii mojego życia. Pierwszą „prawdziwą” powieścią fantasy – pomijając bajki, baśnie i legendy, które również uwielbiałam już na tamtym etapie – z jaką miałam do czynienia.

Od mojego pierwszego zetknięcia się z powieścią minęło niemal idealnie 15 lat (pamiętam, że wtedy również czytałam ją w okresie świątecznym). Czy miałam jakieś szczególne oczekiwania wobec lektury? Niezupełnie. A jednak to, co dostałam od samego początku, to wielki sentyment i poczucie tożsamości z bohaterem-czytelnikiem.

„Niekończąca się historia” zawiera mnóstwo motywów, które można wykorzystać pisząc egzamin maturalny! Chciałabym zwrócić szczególną uwagę na:
🔸 biblizmy – w powieści pojawia się m.in. scena kuszenia;
🔸 walkę dobra ze złem;
🔸pęd do władzy i zaślepienie nią;
🔸 wędrówka w głąb siebie.

Więcej na temat motywów wkrótce w #instastories!

OCENA:7/10
Monika Karolina

„Niekończąca się historia” urzekła mnie ponownie, ale zrobiła to zupełnie na nowo. Powrót do niej po latach, to była jedna z lepszych decyzji czytelniczych w 2021 roku.

Zabawne jak na wiele różnych sposobów byłam i wciąż jestem w stanie utożsamić się z Bastianem Baltazarem Buksem, czyli głównym bohaterem powieści. Sięgając po tę książkę po raz pierwszy, nie sądziłam, że...

Tak wiele pytań można odnaleźć czytając między wierszami tej książki. Choć Michael Ende przedstawia niektóre wartości klarownie, tak aby czytelnik nie musiał się ich domyśleć, to umiejętność i chęć odkrywania, przecież tak ważna dla każdego dziecka, pozwala dostrzec więcej.

Więcej na: https://elzbietarogalska.blogspot.com/2019/07/ksiazka-nie-konczaca-sie-historia.html

Tak wiele pytań można odnaleźć czytając między wierszami tej książki. Choć Michael Ende przedstawia niektóre wartości klarownie, tak aby czytelnik nie musiał się ich domyśleć, to umiejętność i chęć odkrywania, przecież tak ważna dla każdego dziecka, pozwala dostrzec więcej.

Więcej na: https://elzbietarogalska.blogspot.com/2019/07/ksiazka-nie-konczaca-sie-historia.html

Książka ,,Nie kończąca się historia" chwilami była nudna, lecz przez większość czasu mnie zaciekawiła. Uważam, że jest godna przeczytania.

Książka ,,Nie kończąca się historia" chwilami była nudna, lecz przez większość czasu mnie zaciekawiła. Uważam, że jest godna przeczytania.

Bardzo udany powrót do dzieciństwa.

Nie kończącą się historię dobrze wspominałam, i gdy znalazłam ją porzuconą u babci, postanowiłam zabrać ją z powrotem.

Autor miał genialny pomysł z książką piszącą się, będąc czytaną, w historię zgrabnie wplótł głębsze przesłanie.
Pierwsza część jest właśnie bardziej zaskakująca i niesamowita, druga ma więcej morału. W dzieciństwie ciężko mi szło czytanie przydługich opisów Perelinu czy Pustyni Barw, i tej części prawie wcale nie pamiętałam.

Historia ma jedak, moim zdaniem, kilka mankamentów. Pierwszym z nich jest - kto nie czytał, a planuje, proszę pominąć ten akapit - przyjaźń Atreju i Bastiana. Była zbyt nagła. Owszem, Bastian podziwiał Atreju, i przypuszczalnie z wzajemnością, ale wyglądało to na przyjaźń od pierwszego wejrzenia. A później kłócili się co rozdział.

I tu wychodzi właściwie jedyna konkretna wada tej książki, będąca też przyczyną powyższej - jest za krótka! Nie mam na myśli dalszego ciągu, koniec był satysfakcjonujący, ale odarcia jej z tak wielu szczegółów nie grających pierwszych skrzypiec w głównym wątku.
Jakaś przygoda, która byłaby podstawą tej przyjaźni. Nawet Wielkie Poszukiwanie - Atreju jechał przez Fantazjanę tygodniami, i nie działo się nic? Bitwa o Wieżę z Kości Słoniowej okrojona do minimum. Czemu?

Język autora wyjątkowo przypadł mi do gustu - barwny, opowieściowy, ale nie przesadnie skomplikowany.

Kusi mnie trochę żeby oprawić sobie Nie kończącą się historię w miedziany materiał i wytłoczyć splecione węże na okładce. Nie rozumiem, dlaczego nie ma jeszcze takiego wydania. Byłoby epickie.

Bardzo udany powrót do dzieciństwa.

Nie kończącą się historię dobrze wspominałam, i gdy znalazłam ją porzuconą u babci, postanowiłam zabrać ją z powrotem.

Autor miał genialny pomysł z książką piszącą się, będąc czytaną, w historię zgrabnie wplótł głębsze przesłanie.
Pierwsza część jest właśnie bardziej zaskakująca i niesamowita, druga ma więcej morału. W dzieciństwie...

Książka bardzo mi się podobała, jedynym minusem było to, że trafiłam na felerne wydanie (błąd w druku, 8 stron białych ;_;). Przez jakieś pierwsze 50 stron miałam wrażenie, że czytam Baśniozbiór. Książkę polecam każdemu, kto lubi taką tematykę i oczywiście dałabym ją do przeczytania mojemu dziecku (jeśli będę je mieć oczywiście)

Książka bardzo mi się podobała, jedynym minusem było to, że trafiłam na felerne wydanie (błąd w druku, 8 stron białych ;_;). Przez jakieś pierwsze 50 stron miałam wrażenie, że czytam Baśniozbiór. Książkę polecam każdemu, kto lubi taką tematykę i oczywiście dałabym ją do przeczytania mojemu dziecku (jeśli będę je mieć oczywiście)

Pomimo iż przeczytałam ją wiele lat po obejrzeniu filmu, już jako dorosła, uważam, że to jedna z najpiękniejszych książek dla dzieci. Absolutny klasyk i pozycja obowiązkowa. Nie znam nikogo, kto się tą książką nie zachwycił.

Pomimo iż przeczytałam ją wiele lat po obejrzeniu filmu, już jako dorosła, uważam, że to jedna z najpiękniejszych książek dla dzieci. Absolutny klasyk i pozycja obowiązkowa. Nie znam nikogo, kto się tą książką nie zachwycił.

"CZYŃ TO CO PRAGNIESZ!" Chyba nie jestem jedyną osobą, której w tej książce brakowało tylko obrazków. Oprócz tego - po prostu arcydzieło. "Nie kończąca się historia" pokazuje, że niektóre książki dla dzieci są lepsze i mądrzejsze od niektórych dla dorosłych. Bardzo podobało mi się zakończenie. Nasuwa się pytanie: dlaczego autor nie napisał kolejnych części? I tutaj ta sama odpowiedź, co do wielu innych pojedynczych książek: druga część mogłaby być gorsza i to by wszystko zepsuło, a przede wszystkim efekt, że wszystko zakończyło się bardzo pomyślnie i przemyślanie. Jednak mimo że książka ma prawie pięćset stron i tak czuje się niedosyt.

"CZYŃ TO CO PRAGNIESZ!" Chyba nie jestem jedyną osobą, której w tej książce brakowało tylko obrazków. Oprócz tego - po prostu arcydzieło. "Nie kończąca się historia" pokazuje, że niektóre książki dla dzieci są lepsze i mądrzejsze od niektórych dla dorosłych. Bardzo podobało mi się zakończenie. Nasuwa się pytanie:...

Kolejna baśniowa książka, którą wielu porównałoby z Alicją w Krainie Czarów dla mnie była powrotem do dzieciństwa i fantastyczną przygodą, którą mogłam przeżyć na nowo i po części całkiem inaczej. Zawsze ciekawił mnie film a gdy odkryłam, że istnieje książka zabrałam się za nią błyskawicznie.
Znałam wszystkie trzy części filmu a połowa książki była całkowicie inna co było dla mnie bardzo pozytywnym zaskoczeniem bo mogłam poznać inne nowe przygody Bastiana Baltazara Buksa, które wciągnęły mnie o wiele bardziej niż te, które pamiętałam z filmu. Książka była cudowna, różne stwory i fantazje to mój świat dlatego uwielbiam takie książki. Kochana Fantazjana.

Kolejna baśniowa książka, którą wielu porównałoby z Alicją w Krainie Czarów dla mnie była powrotem do dzieciństwa i fantastyczną przygodą, którą mogłam przeżyć na nowo i po części całkiem inaczej. Zawsze ciekawił mnie film a gdy odkryłam, że istnieje książka zabrałam się za nią błyskawicznie.
Znałam wszystkie trzy części filmu a połowa książki była całkowicie inna co było...