Książkę wypożyczyła moja babcia, powiedziała mi, że muszę ją przeczytać. Słuchajcie, ja nie lubię tego typu romansideł , a widząc okładkę myślałam, że jest to jakiś głupi harlequin których nikt nie czyta. Ale z każdą stroną wciagałam się w książkę coraz bardziej i bardziej. Nie bede pisać zbędnie o fabule jest to Poprostu świetna obyczajówka. Według mnie każda młoda dziewczyna powinna to przeczytać, żeby wiedzieć z jakimi wyborami musiały sie zmierzyć kobiety, jak miały ciężko , gdy były zmuszane do czegoś czego nie chciały robic . Pokochałam Inge , czasem wkurzały mnie jej zachowania i uważałam , że są głupie, ale nie wiem jak to jest być zmuszonym do miłości i jakie uczucia temu towarzyszą. Stała sie bardzo bliska memu sercu i przez kolejne tomy kibicowałam jej . Tomów jest 13 ale czyta się je błyskawicznie. Płakałam razem z nią,śmiałam się a po przeczytaniu podziękowałam Babci za tak świetne książki. Polecam z całego serducha.

Książkę wypożyczyła moja babcia, powiedziała mi, że muszę ją przeczytać. Słuchajcie, ja nie lubię tego typu romansideł , a widząc okładkę myślałam, że jest to jakiś głupi harlequin których nikt nie czyta. Ale z każdą stroną wciagałam się w książkę coraz bardziej i bardziej. Nie bede pisać zbędnie o fabule jest to Poprostu świetna obyczajówka. Według mnie każda młoda...

Świeżo po lekturze "Odrzucenia", czyli jedenastej części sagi pt. "Cienie z przeszłości" zabieram się do jej oceny.
Pierwszy raz, kiedy odkładam książkę na półkę jestem tak potwornie zmęczona psychicznie i tak przesiąknięta fabułą - to niesamowite uczucie, jakie pojawiało się u mnie podczas czytania w okresie dzieciństwa, z czasem przygasło: emocje przestały wytryskać jak wulkan, bohaterowie z biegiem lat nie byli najlepszymi przyjaciółmi, nauczycielami życia tudzież kimś, kto wywołuje uśmiech na mojej twarzy - te spotkania były co prawda przyjemnością, ale nie żyły już w moim sercu tak, jak dawniej. Torill Thorup przywróciła w mej duszy dawny ogień. Cóż można więcej napisać? Czytać dalej i pielęgnować w swoim sercu to czyste piękno, oraz nie pozwolić, by znów się zagubiło w odmętach szarej rzeczywistości. Książki nie są martwym, zapisanym tekstem, w nich tak wyraźnie drzemie życie, a lektura omawianej sagi wreszcie mi o tym przypomniała.
Mogę z całą stanowczością ruszyć na spotkanie pięknu, na poszukiwanie zadrukowanego skarbu. Oczywiście nie wszędzie połyskuje kryształ, ale prawdziwą przygodą jest znajdywanie go.
Cóż mogę więcej napisać?
Dać najwyższą notę i życzyć szczęścia wszystkim miłośnikom książek.
Moja ocena:
10/10

Świeżo po lekturze "Odrzucenia", czyli jedenastej części sagi pt. "Cienie z przeszłości" zabieram się do jej oceny.
Pierwszy raz, kiedy odkładam książkę na półkę jestem tak potwornie zmęczona psychicznie i tak przesiąknięta fabułą - to niesamowite uczucie, jakie pojawiało się u mnie podczas czytania w okresie dzieciństwa, z czasem przygasło: emocje przestały wytryskać jak...

Naprawdę jestem ciekawa kto zaatakował Inge?? Nie wydaje mi się żeby to był Erling już prędzej Hedvig....

Naprawdę jestem ciekawa kto zaatakował Inge?? Nie wydaje mi się żeby to był Erling już prędzej Hedvig....