„7.27 do Smoleńska” Marcina Wolskiego nie może uzyskać ode mnie wyższej oceny niż 5/10. Dlaczego? Określiłabym tę książkę mianem „czytadła". Chcę zaznaczyć, że z autorem miałam już styczność, bo w moje ręce pewnego dnia wpadła trzecia część serii o Igorze. I tak właśnie czytam od końca.
Z plusów mogę na pewno wymienić bardzo lekki język, który sprawia, że powieść czyta się niesamowicie szybko, a nawet nudne elementy fabuły stają się bardziej akceptowalne.
Fabularnie ta książka w ogóle jednak nie powala. Jest po prostu okej, ale nie jest to mistrzostwo świata. Już dawno nie czytałam powieści, w której historia byłaby tak nijaka. Postaci nie mają charakteru, a fabuła ma wiele luk logicznych. Błędy czy brak realizmu towarzyszą nam na każdym kroku. Sam Igor Rykow jest mało wiarygodny, a Wolski momentami nieźle płynie, jakby w trakcie najadł się grzybów. Oprawa graficzna jest co najmniej niezachęcająca.
Nie polecam, chyba że nie macie już nic innego pod ręką.

„7.27 do Smoleńska” Marcina Wolskiego nie może uzyskać ode mnie wyższej oceny niż 5/10. Dlaczego? Określiłabym tę książkę mianem „czytadła". Chcę zaznaczyć, że z autorem miałam już styczność, bo w moje ręce pewnego dnia wpadła trzecia część serii o Igorze. I tak właśnie czytam od końca.
Z plusów mogę na pewno wymienić bardzo lekki język, który sprawia, że powieść czyta się...