Bushido czyli kodeks etyczny samuraja, tłumaczony jako droga wojownika tudzież tytułowego wędrowca. Zeszyt 3 przygód nieugiętego królika ronina, wzorowanego na Miyamoto Musashim, przemierzającego feudalną Japonię i tępiącego niesprawiedliwość to tom niespójny jakością. Wizualnie nie odstępuje ani kroku poprzednim numerom, to piękna czarno-biała szata hołdująca klasykom jidai-geki. Problemem jest natomiast nierówna treść. W odróżnieniu od Ronina i Samuraja, Droga Wędrowca ma tyle samo intrygujących historii co przeciętnych opowiadań zawartych w 3 tomie. Zaczynając od tych gorszych jak ruchoma wieża z prześladowaną jaszczurką, matka miejscowego lichwiarza „litująca się” nad zawodem syna czy niepotrzebny crossover z Leonardem, Żółwiem Ninja, pozostawiają spore uczucie zawodu i niedosytu. Z drugiej strony dostajemy fantastyczne dwie historie z chanbarami: ponowne spotkanie z poszukującym zemsty Zato-Ino, ślepym miecznikiem za odcięcie nosa oraz mrożące krew w żyłach starcie z Jei, mordujących niegodziwców „wskazanych” mu przez kami podczas snów. Wypośrodkowaniem są jedyne powroty do znaczącej fabuły serii - komediowe spotkanie z Genem odstawiającym bezcenną filiżankę do matchy mistrzowi klanu Geishu, oraz ponowne spotkanie z panią Tomoe i jaj daimyō Noriyuki. Ta jedyna, kluczowa historia dotyczy kradzieży przez klan ninja Neko ostrza Muramasy mającego być podarowanym Shogunowi i przysporzenia prestiżu Geishu. Ten spisek służący do kompromitacji władcy klanu, zostanie oczywiście udaremniony przez Usagiego, gdy złapie złodzieja „chłopa” uciekającego z trofeum w drewnianym załadunku. Należy podziwiać wiedzę i realia dawnych czasów feudalnej Japonii, jakie zawarł tutaj Stan Sakai, jednak po doskonale wiążącym fabułę Samuraju oczekujemy czegoś więcej niż kilku niezwiązanych ze sobą historyjek. Chociaż przyznaję tytuł sugeruje właśnie taką ekspozycję.

Bushido czyli kodeks etyczny samuraja, tłumaczony jako droga wojownika tudzież tytułowego wędrowca. Zeszyt 3 przygód nieugiętego królika ronina, wzorowanego na Miyamoto Musashim, przemierzającego feudalną Japonię i tępiącego niesprawiedliwość to tom niespójny jakością. Wizualnie nie odstępuje ani kroku poprzednim numerom, to piękna czarno-biała szata hołdująca klasykom...

Po dwóch wstępnych tomach pora na poważnie i na spokojnie wejść w świat Usagiego Yojimbo, i po prostu się nim delektować. Od tej pory będziemy się czuli w środku historii. Urzekają niespieszne tempo opowieści, dbałość o szczegóły, zjawiska pogodowe, noc i dzień następujące po sobie, poruszane wątki relacji rodzinnych i towarzyskich... Usagi w końcu odbywa też pojedynki, które wydają się śmiertelne. Choć wiadomo, że zginąć nie może, to jednak całość czyta się i obserwuje z ciekawością. Szaleni i zdeterminowani przeciwnicy, zapadające w pamięć okoliczności walk, wreszcie warunki, które naszemu roninowi nie sprzyjają.

Wraz z postacią Jei do serii wkracza tajemnica. To świetnie, bo bez niej trudno o wciągającą historię.

W tym tomie na uwagę zasługuje również wprowadzenie postaci jaszczurki Kropy. Otwierająca historia z nią związana jest oryginalna i humorystyczna. Dobrze jednak, że Kropa schodzi szybko ze sceny i że to zejście rozwiązano w oryginalny sposób.

Niestety zdarzyła się też nielogiczna scena - Usagi dowiadział się za dużo od fałszywego drwala, zdecydowanie zbyt wylewnego.

Po dwóch wstępnych tomach pora na poważnie i na spokojnie wejść w świat Usagiego Yojimbo, i po prostu się nim delektować. Od tej pory będziemy się czuli w środku historii. Urzekają niespieszne tempo opowieści, dbałość o szczegóły, zjawiska pogodowe, noc i dzień następujące po sobie, poruszane wątki relacji rodzinnych i towarzyskich... Usagi w końcu odbywa też pojedynki,...

Usagi = Najlepsza seria komiksowa !!!

Usagi = Najlepsza seria komiksowa !!!