Dwa lata po doskonałym, idealnie rozpisanym i zamykającym wiele rozdziałów Spisku ryczącego Smoka nadszedł czas na piąty zeszyt przygód Usagiego. I jak to zazwyczaj bywa, Stary cap i koźlę nie jest w stanie dorównać, a tym bardziej przyćmić nawet w najmniejszym stopniu jakością poprzedniego tomu. Tak zazwyczaj bywa, gdy kolejne dzieło wychodzi po czymś co uznaje się za doskonałe lub kultowe. Na wstępie należy zaznaczyć iż jest to powrót do formatu krótkich opowieści, które w żadnym stopniu się nie łączą i nie oferują nam wyrafinowanej historii jaką był Spisek. Po drugie to przygody samego Usagiego, bez żadnych gościnnych występów jego przyjaciół czy wielkich bushi znanych ze wcześniejszych historii. I po trzecie, najważniejsze, opowiadania wydają się nie przemyślane, bez polotu, niezbyt wciągające i często naciągane historią. Można odnieść wrażenie iż Sakai zachłysnął się sukcesem poprzednich zeszytów i napisał kolejny pod wpływem sławy i impulsu. Nawet pochlebny wstęp samego Stana Lee nie jest w stanie podnieść jakości piątego zeszytu. A co my tu mamy tym razem? Błahą i mdłą historyjkę o odzyskaniu mieczy zmarłego wojownika, które zamiast u żony leżą nostalgicznie u kochanki. Niepochłaniającą opowieść o budowie i stracie największego latawca przez bandę miejscowych szulerów czy zderzenie słowne królika bohatera i dawnego generała jego daimyo o chwalebnej śmierci i służbie publicznej. Na delikatne wyróżnienie zasługują tylko główne wątki: wprowadzenie nowego latającego klanu ninja nietoperzy – klanu Komori rabujących miejscową kopalnię złota i wioskę chłopów, chociaż cała opowieść wydaje się mocno stylem odstawać od głównej osi fabularnej przygód Yojimbo oraz tytułowy wątek Ogami Itto i Gorogoro czyli kolejna udana interpretacja legend kina i mangi jidai geki jaką był bushi Samotny Wilk i jego szczenię Daigoro. Jego historia u Stana Sakai w pełni pokrywa się z kultowymi historiami Kazuo Koike i siedmiu filmów kinowych spod gatunku katany i samurajów. I to ta jedna choć zbyt krótka historia dźwiga ten jeden słaby tom od niskiego pułapu wśród wyżyn jakie osiągały poprzednie zeszyty. Bądźmy dobrej myśli i czytajmy dalsze tomu z myślą o ciekawszych przygodach Usagiego Ochroniarza.

Dwa lata po doskonałym, idealnie rozpisanym i zamykającym wiele rozdziałów Spisku ryczącego Smoka nadszedł czas na piąty zeszyt przygód Usagiego. I jak to zazwyczaj bywa, Stary cap i koźlę nie jest w stanie dorównać, a tym bardziej przyćmić nawet w najmniejszym stopniu jakością poprzedniego tomu. Tak zazwyczaj bywa, gdy kolejne dzieło wychodzi po czymś co uznaje się za...

Po bardzo dobrym wcześniejszym tomie, w którym historia była długa i filmowa, można było się spodziewać, że w kolejnym potrzebny będzie powrót do krótszych epizodów i spokojniejszego tempa opowieści. Niestety „Samotny cap i koźle" pomimo oryginalnej opowieści o przygotowywaniu latawców, hołdu złożonego dla komiksowej postaci Samotnego Wilka - Ogami Itto i wprowadzenia kolejnego „zwierzęcego" klanu ninja do historii, prezentuje się przeciętnie. Być może na tym etapie serii zaczynają już uwierać pewne schematy i klisze, a może po prostu męczące jest śledzenie przez cały tom tylko i wyłącznie Usagiego, bez jego charakternych towarzyszy.

Po bardzo dobrym wcześniejszym tomie, w którym historia była długa i filmowa, można było się spodziewać, że w kolejnym potrzebny będzie powrót do krótszych epizodów i spokojniejszego tempa opowieści. Niestety „Samotny cap i koźle" pomimo oryginalnej opowieści o przygotowywaniu latawców, hołdu złożonego dla komiksowej postaci Samotnego Wilka - Ogami Itto i wprowadzenia...

Usagi = Najlepsza seria komiksowa !!!

Usagi = Najlepsza seria komiksowa !!!