Książka Madeyskiej to dobry podręcznik dziejów świata arabskiego, którego adresatami są studenci filologii orientalnej i kierunków pokrewnych. Otrzymujemy w nim bardzo ogólny zarys dziejów regionu Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej przed wystąpieniem Mahometa, a potem dużo już dokładniejszy opis powstania islamu, a potem jego ekspansji poza Półwysep Arabski. Cezurą kończącą pracę jest 750 r., gdy to władzę w kalifacie przejęli z rąk Umajjadów Abbasydzi. Autorka zajmuje się nie tylko historią polityczno-militarną, ale także sprawami religijnymi (te są oczywiście najmocniej podkreślone),społeczno-gospodarczymi o raz kulturowymi. Zwłaszcza w tym ostatnim aspekcie widoczne jest to nakierowanie na filologów jako potencjalnych odbiorców pracy.

Książka podzielona jest na pięć rozdziałów ułożonych według chronologii. Najpierw opowiada Madeyska o cywilizacjach przedislamskiego Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej, potem o Arabach, następnie o Mahomecie i powstaniu islamu, wreszcie o kalifach prawowiernych, a na końcu o Umajjadach. Dość dziwny jest pierwszy z rozdziałów, bowiem trudno wyraźnie wskazać, co oprócz geografii łączy go z dalszą częścią książki. Napisany został w sposób niezwykle skrótowy i w oparciu o ogólne publikacje podręcznikowe. Książka mogłaby się spokojnie obejść bez tej części. Dalej jest natomiast lepiej i kolejne partie tego podręcznika dają dobre ujęcie najważniejszych zagadnień świata wczesnego islamu.

Tomasz Babnis

Książka Madeyskiej to dobry podręcznik dziejów świata arabskiego, którego adresatami są studenci filologii orientalnej i kierunków pokrewnych. Otrzymujemy w nim bardzo ogólny zarys dziejów regionu Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej przed wystąpieniem Mahometa, a potem dużo już dokładniejszy opis powstania islamu, a potem jego ekspansji poza Półwysep Arabski. Cezurą...