Poezja trudna w odbiorze bywa
Tym bardziej jeśli się z nią nie przebywa
Codziennie

Lecz nie warto jej unikać
Kiedy obok nas przemyka
W zwiewny płaszcz odziana

Wpuściłam poezję w progi mojego domu wraz z tomikiem wierszy Magdaleny Barbary Ćwiklińskiej-Deryng.
Na powitanie... piórko. Na okładce książki, zwiewne i ulotne jak życie. Symbolicznie i refleksyjnie. Już samo patrzenie na tę prostą, eteryczną okładkę powodowało, że naturalnie, odruchowo się wyciszałam. Wiersze natomiast w niesamowity wręcz metafizyczny sposób oddziaływały na mój umysł. Powodowały, że się wyciszał, zatrzymywał, myślał, rozważał. Czytając, przenosiłam ich treści na kanwę mojego życia, odnosiłam je do swojej codzienności. Jedne odczuwałam głębiej, inne mniej. Zależało to zapewne od moich osobistych przeżyć. Ale przy każdym mój umysł przystawiał, próbował zrozumieć, co czuła autorka pisząc ten utwór, co grało w jej duszy. Widziałam w tych wierszach wiele smutku, a może i rozczarowań, głównie tym jak jedni ludzie traktują innych. Trochę żalu, ale też nadziei i motywacji.

To mój osobisty odbiór. Bo cały urok w wierszu, cały jego sekret tkwi w tym, że tylko autor wie, co przeżywał, tworząc swoje dzieło i co tak naprawdę w nim siedzi. A Czytelnik ma tę sposobność, by zastanawiać się, ile w tym prawdy, ile przesłania i zrozumieć w sobie tylko znany sposób — w sposób, w jaki czuje jego dusza.

W wierszu "Serce kontra rozum" autorka nie stwierdza, lecz ukazuje, jacy dziś jesteśmy, dokąd zmierzamy.

Interesowni

"Bezinteresowność
Nie ma czegoś takiego
W zimnym świecie
Gdzie nie dopuszcza się
Serca do głosu"

Ukrywamy się

"Wrażliwość
To słabość którą trzeba
Ukrywać głęboko
Aby uniknąć strzały
Wymierzonej prosto w serce"

Wiersz zatytułowany "Życie" zrobił na mnie największe wrażenie. Być może dlatego, że jest bliski moim odczuciom. Jednocześnie jest jak noworoczne fajerwerki. Pobudza do działania, motywuje, uświadamia i daje nadzieję.

"życie nie jest cenną szkatułką na wspomnienia
przed życiem nie da się schować
życiu codziennie trzeba stawiać czoła
życie codziennie trzeba próbować

trzeba podążać nową drogą
zamiast iść tępo za tłumem"
(...)
"zamiast trzymać nos cały dzień w obowiązkach
wyjdź na spacer
poczuj na twarzy powiew wiatru
i zachwyć się życiem"

Ten wiersz warto mieć zawsze przy sobie. Jest pełen mądrości, o których zdarza się nam zapominać, a których warto się trzymać.
Są też wiersze pełne emocji, uczucia, pełne takiego napięcia, które może dać tylko prawdziwa miłość.

"Gwiazdy i planety"

"Okryci pragnień jedwabnym szalem
Wijącym się dalej i dalej
W takt serc, co krwi nadają szalone tętno.
Ta noc!
Wypali w nas swoje piętno!"

Dużą wartość tego tomiku stanowi zachęcenie Czytelnika do rozmyślania, zatrzymania się w czasie, zastanowienia się nad życiem, nad światem, nad wiarą. Próby zadania sobie pytań i poszukiwania na nie odpowiedzi. Taką moc niosą w sobie wiersze poetki. Nie wiem, czy to było zamierzone działanie autorki. W moim przypadku te wiersze tak na mnie wpłynęły. Wyciszenie, refleksja, czyli coś, czego dziś potrzebujemy, egzystując w tym pędzącym ku... właśnie ku czemu? - świecie.

Czasem wierszem łatwiej przekazać innym, bliskim, to co nam w duszy gra. Może spróbujmy, może zrozumieją.

Nie jestem taka jakbyś chciała, mamo.

"Matka"

"Że w korowodzie głupców
Ładnie w kolejce nie stoisz
I miłym językiem nie pieścisz jej starań,
Lecz z kolejki wyrywasz się do przodu,
Prostotą serca i otwartością
Odkrywając talenty zakopane głęboko."

W wierszach zawartych w tym tomiku niezaprzeczalnie czuć wrażliwość autorki, jej emocje i bujanie się pomiędzy smutkiem, wiarą, miłością i nadzieją.
Ciekawe, interesujące doznanie, tym bardziej dla osoby, która tak jak ja rzadko sięga po poezję. Czy warto, było spróbować? Owszem. I dodam jeszcze jedno. Coś mi podpowiada, że to dopiero początek mojej przygody z poezją.

Dziękuję autorce za dedykację i za to, że podzieliła się swoją duszą w tak piękny eteryczny sposób.

Gorąco polecam - nie tylko miłośnikom poezji.

Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.

Poezja trudna w odbiorze bywa
Tym bardziej jeśli się z nią nie przebywa
Codziennie

Lecz nie warto jej unikać
Kiedy obok nas przemyka
W zwiewny płaszcz odziana

Wpuściłam poezję w progi mojego domu wraz z tomikiem wierszy Magdaleny Barbary Ćwiklińskiej-Deryng.
Na powitanie... piórko. Na okładce książki, zwiewne i ulotne jak życie. Symbolicznie i refleksyjnie. Już samo...

Magdalena Barbara Ćwiklińska-Deryng uwiodła mnie słowem, zaczarowała myślami a duszę napełniła ciepłem, dobrocią, serdecznością i głębią własnych przemyśleń. Tomik poezji „Zwierciadło duszy” przeżywałam całą sobą. W każdym wierszu odnajdywałam odpowiedź, albo był przyczynkiem do kolejnych moich pytań. Myśli ułożone w słowa, przemyślane konstrukcje i wylewające się z każdego wiersza emocje układały moją duszę na kolejnych warstwach delikatnego, lekkiego puchu. Autorka porusza trudną tematykę, życia, jego sensu, miłości do siebie, innych i do Boga, własnych przemian, uczuć, zwykłej codzienności z dźwiękiem nadziei, że:

„po to człowiek
błądzi i sięga po niedostępne
aby poznał smak
człowieczeństwa” (wiersz „Życie”).

W każdym wierszu wypływają uniwersalne mądrości życiowe i dzięki ich stosowaniu przez każdego, świat byłby piękniejszy:

„Staraj się zawsze wyjść
poza szereg
ale unikaj ludzi
którzy w szeregu
chcą cię zatrzymać” (wiersz „Piękno”)

oraz

„Nauczmy się kochać ludzi
I akceptować ich takich jacy są
A nie takich jacy chcielibyśmy
Aby byli” (wiersz „DOM”).

Wiersz „Mroczna strona medalu” wywarł na mnie duże wrażenie, jak rozliczenie z prawdą o rodzinie może być bolesne, jak silnie kobieta (często nieświadomie) daje się podporządkować mężczyźnie (czasem toksykowi) a w wierszu „Matka” daje temu kolejny wyraz:

„lecz to właśnie prawda
jest jedynym egzorcyzmem
na obłudę i zakłamanie
Bańkowego świata”.

Wiersz „Siostra” w całości przygniótł mnie swoim ciężarem i wręcz czuję to samo, co Autorka:

„Chciałabym mieć siostrę
Taką bratnią duszę
Niestety swoją tolerować muszę”.
Och ile tu mnie i moich uczuć. Kocham, szanuję moją własną Siostrę, ale czasem nie rozumiem i się nie zgadzam. Trudne dać prawo do własnego życia własnej Siostrze.

Wiersz „Życie” w całości w moim przekonaniu jest również i moim sposobem na jego i definicje i sposób przeżycia:

„nie bać się robić
tego czegoś
czego nie zrobi nikt inny
łamać bariery
mieć odwagę
być kobietą”.

Szaleństwo, przeżywanie życia na własnych zasadach wbrew normom społecznym może być jedynym sposobem na osiągnięcie własnego w nim szczęścia.

Wiersz „Bratnie dusze” jest moją obecną opowieścią i tylko po głowie przemyka myśl: skąd Autorka Magdalena o tym wie i tylko jedna różnica: miłość bardzo W czas.

W mojej duszy przeplatają się melodie bardzo zbliżone do tych grających w duszy Pani Magdaleny Barbary Ćwiklińskiej-Deryng.

Serdecznie polecam Wam niezwykłe myśli ułożone w słowa.

Tomik poezji otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.
Autorce dziękuję za piękną dedykację.

Magdalena Barbara Ćwiklińska-Deryng uwiodła mnie słowem, zaczarowała myślami a duszę napełniła ciepłem, dobrocią, serdecznością i głębią własnych przemyśleń. Tomik poezji „Zwierciadło duszy” przeżywałam całą sobą. W każdym wierszu odnajdywałam odpowiedź, albo był przyczynkiem do kolejnych moich pytań. Myśli ułożone w słowa, przemyślane konstrukcje i wylewające się z każdego...