Kontynuacja przygód Parkera dorównuje poziomem pierwszej części, jeśli jej nawet nie przebija. Tym samym, jest to znów pozycja obowiązkowa dla miłośników kina noir i fanów Gorączki Michaela Manna. Jest to też jednocześnie wzruszające pożegnanie Darwyna Cooke’a, który niestety opuścił nas przedwcześnie. Bez wątpienia zdołałby uraczyć nas jeszcze mnóstwem historii na najwyższym poziomie.

Więcej przeczytasz tutaj: https://popkulturowcy.pl/2023/11/30/parker-tom-2-recenzja-komiksu/

Kontynuacja przygód Parkera dorównuje poziomem pierwszej części, jeśli jej nawet nie przebija. Tym samym, jest to znów pozycja obowiązkowa dla miłośników kina noir i fanów Gorączki Michaela Manna. Jest to też jednocześnie wzruszające pożegnanie Darwyna Cooke’a, który niestety opuścił nas przedwcześnie. Bez wątpienia zdołałby uraczyć nas jeszcze mnóstwem historii na...

https://salomonik.eu/przeczytane/parker-tom-2

https://salomonik.eu/przeczytane/parker-tom-2

Zacznę od tego, że Parker to w szczególności niesamowita kreska Darwyna Cooke’a. Komiks jest przepięknie zilustrowany i pokolorowany. Fabuła to również pokaz świetnej wizji i koncepcji. Adaptacja książek Donalda Westlake’a wydawała się czymś niemożliwym. Autor pierwowzoru nie pozwalał na wykorzystanie imienia głównego bohatera, ale po rozmowie z Cookiem zmienił zdanie. Na szczęście dla nas. Tom drugi jest świetny, aczkolwiek czytając poprzednią część, bawiłem się odrobinę lepiej. Pierwsza historia ukazana w tym albumie była czystym złotem, druga z kolei nieco mnie rozczarowała, a historia napisana i zilustrowana przez duet Brubaker/Phillips to krótka laurka na cześć twórczości Westlake’a i Cooke’a. Bardzo żałuję, że nie doczekamy się kolejnych części.

Zacznę od tego, że Parker to w szczególności niesamowita kreska Darwyna Cooke’a. Komiks jest przepięknie zilustrowany i pokolorowany. Fabuła to również pokaz świetnej wizji i koncepcji. Adaptacja książek Donalda Westlake’a wydawała się czymś niemożliwym. Autor pierwowzoru nie pozwalał na wykorzystanie imienia głównego bohatera, ale po rozmowie z Cookiem zmienił zdanie. Na...

Największym komiksowym objawieniem na naszym rynku wydawniczym w 2023 r. jest dla mnie Parker. Nie sposób przejść obojętnie obok tej historii, o której do niedawna w ogóle nie miałem pojęcia. Ku mojej uciesze i za sprawą wydawnictwa NAGLE! mój nowy ulubiony bohater, a może raczej antybohater, powraca z nową porcją niesamowitych opowieści.

Na nic tak nie czekałem w tym roku i nic nie mogło być dla mnie lepszym prezentem przed Gwiazdką niż drugi tom komiksu Parker. W pierwszym mieliśmy okazję poznać tego twardziela, który gra według własnych zasad. Co równie ważne, dowiedzieliśmy się, że ma talent we wzbogacaniu się nielegalnymi drogami, przy tym nie dając się nigdy złapać. Najlepszej niech świadczy o tym fakt, że jak będzie trzeba to może nawet zmienić swoją twarz, co zresztą zrobi.

W drugim tomie komiksu w przepięknej edycji martini, mamy okazję zobaczyć jak działa w większym zespole i gdy w grę wchodzą naprawdę grube pieniądze. Przekonujemy się również jak Parker potrafi wyjść z największych opałów. Ciekawym dodatkiem jest zupełnie oryginalna historia, skupiająca się na jednym z popleczników tytułowego bohatera, która nie została zaczerpnięta z twórczości Richarda Starka.

Pierwsze opowiadanie zawarte w tym tomie to Łup. Na upartego można by to nazwać takim Ocean’s eleven, ale w charakterystycznym dla Parkera stylu. Prawda jest jednak taka, że podobieństwa kończą się na skoku na wielką kasę.

Od razu rzuca nam się w oczy styl narracji, doskonale uzupełniającymi się z ilustracjami. Słowa dopowiadają nam to co trzeba. Nie ma tu zbędnych opisów i choć Parker charakteryzuje się pewną oszczędnością środków wyrazu, to taki wybór doskonale do tego świata i jego bohatera pasuje.

Płynnie przechodzimy przez kolejne etapy planu, za sprawą którego grupka ludzi porządnie się wzbogaci, a inni niestety na tym ucierpią. Co jednak ciekawe, już na etapie planowania w grę nie wchodzą żadne morderstwa i inne niecne uczynki. Wszystko musi pójść czysto, bez problemów. Oczywiście, problemy muszą się w końcu pojawić. Ma to jednak miejsce w bardzo nieoczekiwanych okolicznościach i nie jesteśmy w stanie ich przewidzieć. Historia po prostu wciąga choć pomysł wydaje się być prosty.

Mamy zatem świetnie rozplanowaną fabułę i grupkę charakterystycznych postaci. Bądźmy jednak szczerzy, po wszystkim zapamiętujemy Parkera, a nie Edgarsa, Paulusa, Wyczę, czy nawet Grofielda któremu została poświęcona jedna z osobnych historii.

Uwielbiam to jak Parkerowi wystarczy niewiele słów by osiągnąć swoje cele. Pozwala by czyny mówiły za niego. Nie jest żadnym ideałem, rycerzem w lśniącej zbroi, ani nic w tym stylu. Reprezentuje sobą pewien pociągający rodzaj męskości. Przykuwa naszą uwagę w 100%.

Równie ciekawie i oryginalnie przedstawia się historia, pt. Śmiertelna pułapka. Parker w takie tarapaty jeszcze nie wpadł. Musi działać szybko, czasem nawet spontanicznie. Czas tyka, zagrożenie jest tuż obok, a tytułową pułapką okazuje się być nowojorski lunapark. Mamy okazję zobaczyć jak bohater działa w naprawdę stresującej sytuacji. Do tego momentu mógł wydawać się gościem, który niczego się nie boi. Tutaj widać jednak strużkę potu ściekającą po jego czole.

Także w przypadku tej historii widać jak została starannie zaplanowana, jak poszczególne kadry doskonale uzupełniają się z ilustracjami. Ktoś może skrytykować komiks przez sam fakt, że postaci z drugiego planu nie zapadają w pamięć. Trzeba podkreślić, że działa to jednak na korzyść głównego bohatera, którego kolejne przygody tym bardziej chcemy poznać im więcej o nim wiemy.

Drugi tom komiksu Parker został jeszcze wzbogacony o poboczną historię autorstwa duetu Ed Brubaker-Sean Phillips. Jej bohaterem jest Grofield, którego poznajemy w historii Łup. I w sumie słusznie, bo obok Parkera to on jest najbardziej charyzmatyczną postacią komiksu. To zabawne, ale w oryginalny sposób twórcy tego opowiadania, z pozoru skupiając się na wspomnianym Grofieldzie, ponownie sprowadzają wszystko do Parkera. Jest to bowiem swego rodzaju reminiscencja, w trakcie której bohater wspomina swojego najlepszego i najpewniejszego partnera, nie dowierzając, że ten zgodnie z pogłoskami mógłby umrzeć.

Drugi tom Parkera zawiera również rozmowę komiksowych twórców, którzy oddają swego rodzaju hołd zmarłemu współtwórcy obrazkowej wersji Parkera. Nie wiem co jest lepsze – doświadczanie nowych przygód Parkera czy poznawanie go po raz pierwszy. Fakty są takie, że oba tomy edycji martini komiksu trzymają równy, niezwykle wysoki poziom. Zachwycają idealnym zestawieniem ilustracji i narracji. Wciągają bardziej niż tytoń w ustach palacza. Z takim uzależnieniem chce się żyć!

Największym komiksowym objawieniem na naszym rynku wydawniczym w 2023 r. jest dla mnie Parker. Nie sposób przejść obojętnie obok tej historii, o której do niedawna w ogóle nie miałem pojęcia. Ku mojej uciesze i za sprawą wydawnictwa NAGLE! mój nowy ulubiony bohater, a może raczej antybohater, powraca z nową porcją niesamowitych opowieści.

Na nic tak nie czekałem w tym roku...

Pod koniec listopada Nagle Comics wydało drugi tom "Parkera". Tytuł, o którym było głośno w minionym roku oraz będzie - głęboko w to wierzę - także w obecnym. O ile zdążyłem się zorientować historia tytułowego bohatera została wymieniona w bardzo wielu rankingach oraz pozytywnie zaopiniowana na różnego rodzaju portalach. Wiem, że owe zestawienia, opinie nie zawsze cieszą się dobrą sławą, ale nie biorą się one znikąd, prawda? Pomijając wartość merytoryczną internetowych tekstów jest dla mnie jasne, że "Parker" spełnił oczekiwania czytelników. Zwłaszcza czytelników lubiących gangsterskie porachunki, piękne dziewczyny oraz czarnokryminalne krajobrazy.

Nie bójcie się, nie będę w tym miejscu streszczał Wam fabularnych kulis komiksu. Sam jestem przeciwnikiem komiksowych - zresztą, nie tylko komiksowych - spoilerów i wiem, że nie tylko ja nie darzę ich sympatią. Nie lubię także zbędnych powtórzeń, więc osoby zainteresowane poznaniem klimatu historii, jak również charakterystyką głównego bohatera zapraszam do zapoznania się z omówieniem pierwszego tomu. Starałem się w nim przybliżyć klimat historii, wskazać najważniejsze jej elementy i wyjaśnić dlaczego wprawiła mnie w tak duży zachwyt. Także zaciekawionych odsyłam do tekstu o "Parkerze" z końca zeszłego maja a dzisiaj kilka słów o stronie wizualnej komiksu.

Na dzień dobry mógłbym napisać "komiks, jaki jest, każdy widzi". Potężna cegła o odpowiednich wymiarach. Robiąca wrażenie na wszystkich, nawet na osobach - mówię to z pełną odpowiedzialnością - stroniących od powieści graficznych. Pięknie prezentująca się na tle innych komiksów, nieporęczna w czytaniu oraz cudowanie... pachnąca. Za bardzo płynę? Jeżeli chodzi o ten tytuł nie mogę inaczej. Od dawna kocham porządnie wydane albumy a ten bez wątpienia do takowych się zalicza. I to z każdej strony. Papier? Offsetowy, twardy oraz przyjemnie chropowaty. Nie cierpię - tak modnego obecnie - papieru kredowego. I prawdę mówiąc nie wyobrażam sobie, aby opowieść o ponurych facetach była odmalowana na papierze lśniącym, gładkim i rażącym oczy. Nie wyglądałoby to dobrze, więc duże brawa dla osób, którzy wpadli na pomysł z "The Martini Edition". Doskonała robota.

Na wielu poziomach. Na poziomie scenariusza - jeżeli chcecie poczytać o Donaldzie Westlake'u ponownie odsyłam Was do pierwszego tomu - na pozimie technicznym oraz z uwagi na rysunki. W dalszym ciągu odpowiada za nie Darwyn Cooke i w dalszym ciągu robi to dobrze. Kreska kanciasta, oszczędna, stylowa, dobrze podkreślająca ducha lat sześćdziesiątych. Do tego klimatyczna kolorystyka, którą zdominowały - niejako dzieląc album na dwie części - pomarańcz i niebieski. Całość bardzo ładnie ze sobą współgra tworząc naprawdę niesamowity, pod każdym względem, komiks. Przepiękne wydanie, świetna historia.

Wiem, że będę wracał do "Parkera". To opowieść z gatunku zachwycających za każdym razem ilekroć po nie sięgamy, więc dlaczego mam się ograniczać?😁 Podobnie mam z kryminałami pana Eda Brubakera i Seana Phillipsa. Zresztą, ci panowie także dołożyli swoją cegiełkę do wysokiej oceny tego albumu. Pierwszy z nich - do spółki z Brucem Timmem - na ponad trzydziestu stronach zafundował nam wspomnienia, wzbogacone zdjęciami, o Darwynie Cooke'u. Z kolei Sean Phillips odpowiada za projekt graficzny wydania oryginalnego. Wisienką na torcie są zaś prace Darwyna Cooke'a , które miały znaleźć się w cyklu ilustrowanych powieści Donalda Westlake'a. Naprawdę, dawno nie widziałem tak elegancko, porządnie wydanego komiksu. Nagle Comics, bardzo dziękuję.

Retro komiks https://www.facebook.com/retrokomikspl

Pod koniec listopada Nagle Comics wydało drugi tom "Parkera". Tytuł, o którym było głośno w minionym roku oraz będzie - głęboko w to wierzę - także w obecnym. O ile zdążyłem się zorientować historia tytułowego bohatera została wymieniona w bardzo wielu rankingach oraz pozytywnie zaopiniowana na różnego rodzaju portalach. Wiem, że owe zestawienia, opinie nie zawsze cieszą...

POPKulturowy Kociołek:
Na album Parker tom 2 składają się trzy historie: Łup, Śmiertelna pułapka, Jutro, jutro i znów jutro. Do tego fani zostali obdarowani 80 stronami dodatków. Wśród nich znalazły się szkice postaci, niewykorzystane sceny, ilustracje oraz tytułowe strony poszczególnych opowieści. Co więcej, mamy tu również rozdział poświęcony wspomnieniom Darwyna Cooke’a przez autorów, którzy z nim współpracowali. Dużo komiksowego dobra dla największych miłośników historii obrazkowych.

Wielkie skoki, ucieczka przed mundurowymi i wejście w drogę kryminalistom. Takie oto historie są tym razem udziałem tytułowego bohatera. Po raz kolejny możemy zachwycać się narracją, idealnym rozpisaniem opowieści i poszczególnych paneli oraz stylowymi ilustracjami. Tak łatwo i przyjemnie wczuwamy się w te historie, że błyskawicznie zapominamy o całym bożym świecie, przenosząc się do lat 60. XX w.

Perełką w tym tomie Parkera jest Łup. Już niejedną historię o zorganizowaniu wielkiego skoku miałem okazję zobaczyć, a tę zdecydowanie umieszczam w ścisłej czołówce. Jest po prostu świetnie rozplanowana. Nie ma w niej miejsca na żadne pomyłki, dziury logiczne itp. Uwielbiam to, że nie potrzeba tu całego zalewu słów byśmy przez opowieść płynęli. Ten umiar działa tutaj doskonale, a same ilustracje bardzo mocno oddziałują na wyobraźnię czytelnika.

Bardzo ciekawe jest również opowiadanie Jutro, jutro i znów jutro. Ciekawe przede wszystkim ze względu na fakt, że jej głównym bohaterem nie jest Parker. Jest nim jeden z jego kryminalnych partnerów, przystojny, charyzmatyczny i wyluzowany Grofield. Historia kręci się jednak wokół Parkera, o którym z wielką dozą nostalgii wspomina bohater tej historii. Interesujące jest również to, że to zupełnie oryginalna opowieść osadzona w uniwersum wykreowanym na kartach książek Donalda Westlake’a. Stanowi ona hołd dla niego oraz dla zmarłego już autora komiksu Darwyna Cooke’a....

https://popkulturowykociolek.pl/parker-tom-2-recenzja-komiksu/

POPKulturowy Kociołek:
Na album Parker tom 2 składają się trzy historie: Łup, Śmiertelna pułapka, Jutro, jutro i znów jutro. Do tego fani zostali obdarowani 80 stronami dodatków. Wśród nich znalazły się szkice postaci, niewykorzystane sceny, ilustracje oraz tytułowe strony poszczególnych opowieści. Co więcej, mamy tu również rozdział poświęcony wspomnieniom Darwyna Cooke’a...