Mogę śmiało powiedzieć, że jest to najbardziej wyczekiwana przeze mnie książka, która poza Lądkiem Zdrój jest nie do zdobycia. Kupiłam ją dzięki uprzejmości autorki, która była tak dobra i mi ją osobiście wysłała. Oj, warto było czekać na to drugie, poprawione wydanie.

Pani Ewa Zadora to rodowita mieszkanka Lądka Zdrój, która jest z wykształcenia teologiem ale pracuje jako przewodnik sudecki. Książki o swoim mieście pisze wkładając w to mnóstwo pracy, ale przede wszystkim serca, co czuje się już od pierwszych stron.

Przedstawia nam genezę nazwy miasteczka jak i historię jego powstania, skupiając się w tej części "Lądeckich Opowieści" na ulicy Kościelnej, na której się wychowała i gdzie w pożarze w 2017 roku spłonęło wiele zabytkowych kamienic, w tym również dom autorki. Przy okazji omawiania poszczególnych budynków, dowiadujemy się niezwykle ciekawych historii o dawnych lokatorach każdej z kamienic.

W 1997 przez Dolny Śląsk, w tym również i Lądek przeszła wielka powódź, co możemy obejrzeć na zdjęciach a także po zeskanowaniu kodu (świetny pomysł!) na filmikach. Wylała wówczas Biała Lądecka, która pokazała swoje drugie, niezwykle groźne oblicze, przelewając się wartkim nurtem na ulice uzdrowiska, siejąc przy tym wielkie spustoszenie.

Jeden z poetów nazwie Lądek Zdrój "zakątkiem Pana Boga" i wcale mu się nie dziwię. To miejsce wyjątkowe, chociaż już mocno nadszarpnięte zębem czasu i co najgorsze, zaniedbane, a ma w sobie tak ogromny potencjał. Pani Ewa odkrywa przed nami kawał historii tego miejsca, gdy był u szczytu swojej świetności, prowadzi nas przez różne okresy czasowe, pokazując jak kiedyś wyglądało życie w tym miejscu.

Książka nie jest przewodnikiem, ale ja po jej przeczytaniu, będąc teraz w Lądku z pewnością inaczej spojrzę na niektóre miejsca i budynki. Czasami spacerując po miasteczku i delektując się jego specyficznym klimatem, gdzie przeszłość na każdym kroku daje o o sobie znać, będę mogła odpowiedzieć sobie na często nurtujące mnie pytania dotyczące historii niektórych miejsc czy obiektów.

Niestety, druga część książki dotycząca lądeckiego kościoła i jego wyposażenia (szczegółowe opisy ołtarza, fresków, ambony itp.) to już nie było to, o czym bym chciała poczytać, ale być może kogoś, kto interesuje się tematyką sakralną ten temat również zaciekawi.

Istotne jest również to, że książka została wydana niezwykle starannie z ogromną dbałością o piękną szatę graficzną, elegancki papier, wspaniałe zdjęcia, szczególnie te unikatowe, archiwalne. Wszystko jest tu dopracowane w najdrobniejszym szczególe. Wspaniała perełka literacka, podobnie jak wyjątkową perełką jest samo uzdrowisko Lądek Zdrój, które uważam za swój azyl turystyczny, gdy chcę uciec od zgiełku dnia codziennego. Nie ma dla mnie piękniejszego miejsca na świecie jak ta mała, urokliwa miejscowość z jej niezwykle bogatą przeszłością. Dobrze, że są jeszcze tacy pasjonaci jak Pani Ewa Zadora, którzy dbają o to aby historia tego miejsca nie przepadła w odmętach niepamięci i poświęcają swój czas na odtworzenie historii tego wyjątkowego uzdrowiska, które kiedyś uchodziło za jedno z najlepszych w Europie.

Mogę śmiało powiedzieć, że jest to najbardziej wyczekiwana przeze mnie książka, która poza Lądkiem Zdrój jest nie do zdobycia. Kupiłam ją dzięki uprzejmości autorki, która była tak dobra i mi ją osobiście wysłała. Oj, warto było czekać na to drugie, poprawione wydanie.

Pani Ewa Zadora to rodowita mieszkanka Lądka Zdrój, która jest z wykształcenia teologiem ale pracuje jako...